"Όταν κατέβεις από το βάθρο, είσαι ένας απλός αθλητής"

Η κορυφαία αθλήτρια της Καλλιτεχνικής Κολύμβησης, με τα 41 χρυσά μετάλλια, με συμμετοχή σε 4 Ολυμπιάδες, η Ρωσίδα Σβετλάνα Ρομάσινα, έχει καταφέρει να μπει στο πάνθεον του υγρού στίβου, με τα επιτεύγματά της.

Η 31χρονη κορυφαία αθλήτρια, μίλησε στο fina.org, για την εκπληκτική της πορεία: 

«Όταν ξεκίνησα, ήταν αρχή ακόμα για το άθλημα στη χώρα μου. Όταν οι γονείς μου με πήγαν στην πισίνα, ήταν πολύ μακριά από το να φανταστούν ότι θα το έπαιρνα ως επαγγελματική καριέρα », θυμάται.

«Όταν ήμουν 11 ή 12 ετών, είχα τα πρώτα μου καλά αποτελέσματα σε αγώνες της Ρωσίας και εκείνη τη στιγμή είπα στους φίλους μου, αυτούς με τους οποίους κολυμπούσα, ότι θα γίνω Ολυμπιονίκης. Όλοι νόμιζαν ότι ήταν αστείο, ότι ήταν απλώς ένα όνειρο ενός μικρού κοριτσιού. Ωστόσο, μετά από μερικά χρόνια, έξι με επτά, έγινα όντως Ολυμπιονίκης. Ήμουν μόλις 18 ετών. Ήταν σαν ένα όνειρο», λέει η Σβετλάνα, αναφερόμενη στον πρώτο Ολυμπιακό τίτλο (στην ομάδα), στους Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο.

«Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα ότι μπορούσα να κάνω περισσότερα. Θα μπορούσα να κερδίσω περισσότερα μετάλλια και είχα χρόνο να τα κερδίσω, καθώς οι πρώτοι μου Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν πολύ νωρίς», συνεχίζει.

Όσον αφορά τον τίτλο της σούπερ σταρ, η Ρωσίδα είναι επίσης σαφής: «Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι αυτό. Βγάζω αυτή την ιδέα από το μυαλό μου όλη την ώρα. Οι προπονητές μας λένε συχνά ότι, όταν κερδίζεις το χρυσό μετάλλιο, όταν είσαι στην κορυφή του βάθρου, είσαι ο καλύτερος. Αλλά μόλις φύγεις από το βάθρο, είσαι απλώς ένας αθλητής. Είσαι, απλά, ένα άτομο, που χρειάζεται να εργαστεί περισσότερο, για να φτάσει στον επόμενο στόχο. Πιστεύω πολύ σε αυτή τη φιλοσοφία».

Μητέρα μίας, τεσσάρων ετών, κόρης, η Σβετλάνα εξακολουθεί να παραδέχεται: «Ως μητέρα, θα ήθελα να αποκτήσω το δεύτερο μωρό μου, νομίζω ότι είμαι έτοιμη για αυτό. Τότε, δεν ξέρω, ίσως γίνω προπονήτρια. Πολλές χώρες έχουν έρθει σε επαφή μαζί μου, με κάλεσαν να δουλέψω μαζί τους».

Έχοντας σπουδάσει Sports Management στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, έχει ένα «όνειρο»: «Στο μέλλον, ίσως να εργαστώ στη FINA ή ακόμη και στη ΔΟΕ. Νομίζω ότι μπορώ να το κάνω και να φέρω την εμπειρία μου εκεί. Ελπίζω να γίνει αυτό!»