Κορυφαίοι επιστήμονες

Τρεις μεγάλοι πρωταθλητές σε παγκόσμιο και πανελλήνιο επίπεδο της τεχνικής κολύμβησης πρωταγωνιστούν στο εξωτερικό ως επιστήμονες λίγα χρόνια αφότου άφησαν στην άκρη τα μονοπέδιλα, τους αναπνευστήρες και τις φιάλες. Πρόκειται για τον οδοντίατρο Γιάννη Τσουρουνάκη, την Μαρία Ξηρουχάκη, Ψυχίατρο - Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και εφήβων και τον Γιώργο Χατζηαγόρου, διδάκτορα στο πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, στην ειδικότητα της ορθοπαιδικής. Το KoeMAG παρουσιάζει αυτά τα παιδιά που πρόκοψαν και στο άθλημα και στην ζωή.

Ο Οδοντίατρος με τα 17 μετάλλια

ΓΙΆΝΝΗΣ ΤΣΟΥΡΟΥΝΆΚΗΣ

Γεννήθηκα στα Χανιά στις 18 Ιουνίου του 1984 και μεγάλωσα στην όμορφη αυτή πόλη. Είμαι απόφοιτος της οδοντιατρικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης(2008) με ειδικότητα στη Περιοδοντολογία από το Πανεπιστήμιο της Λουϊζιάνα, στην Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (2012). Η σχέση μου με το υγρό στοιχείο ξεκίνησε από νωρίς. Από πολύ μικρή ηλικία βρέθηκα στο χώρο του κολυμβητηρίου, στα προγράμματα εκμάθησης του Ναυτικού Ομίλου Χανίων. Με την τεχνική κολύμβηση άρχισα να ασχολούμαι από το 1997, με τον κ. Ηλία Καλαμαρίδη. Η πρώτη μου συμμετοχή στη εθνική ομάδα ήταν το 2000 στο Πανευρωπαϊκό εφήβων στη Αγία Πετρούπολη. Η πρώτη μου συμμετοχή στην εθνική ανδρών ήρθε 2 χρόνια αργότερα, το 2002, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Πάτρα. Από τότε ήμουν μέλος της εθνικής ομάδας κάθε χρόνο, μέχρι το 2008. Συνολικά έχω κερδίσει 17 μετάλλια σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Οι σημαντικότερες διακρίσεις μου, χρονολογικά, είναι: Ένα ασημένιο μετάλλιο στα 400 επιφάνεια στα World Games το 2005 (ήταν το πρώτο για την Ελλάδα τότε και το μοναδικό μέχρι την πρόσφατη διοργάνωση που έγινε το περασμένο καλοκαίρι στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ). Δυο χρυσά μετάλλια στα 400 και 800 υποβρύχιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Μπάρι το 2007, με ισάριθμα παγκόσμια ρεκόρ (τα πρώτα παγκόσμια ρεκόρ για την Ελλάδα στο άθλημα μας).

Ένα χρυσό μετάλλιο στα 800 υποβρύχιο, στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Εγκερ της Ουγγαρίας το 2008, το οποίο επίσης συνοδεύτηκε από ενα παγκόσμιο ρεκόρ. Οι πιο όμορφες στιγμές μου σαν αθλητής, ήταν το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα που συνοδεύθηκε με παγκόσμιο ρεκόρ το 2007 στα 800 υποβρύχιο. Το 2008, στη δεύτερη μέρα του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Εγκερ κέρδισα το χρυσό μετάλλιο στα 800, και την ίδια μέρα, ο αδερφός μου, κέρδισε το χρυσό στα 400 επιφάνεια (πολύ όμορφη μέρα!).

Το 2009 μετακόμισα στην Νέα Ορλεάνη, για το μεταπτυχιακό μου στην ειδικότητα της περιοδοντολογιας, στο πανεπιστήμιο της Λουϊζιάνα (Louisiana State University), το οποίο διήρκησε 3 χρόνια. Την ίδια περίοδο ολοκλήρωσα ένα μεταπτυχιακό στην διοίκηση μονάδων υγείας (Health care management) από το πανεπιστήμιο της Νέας Ορλεάνης (University of New Orleans). Το 2013 μετακόμισα, με τη σύζυγο μου Μαριάνα, στο Γουίνιπεγκ της επαρχίας Μανιτόμπα, στον Καναδά, όπου και ζω μέχρι σήμερα. Με τη Μαριάνα έχουμε 2 παιδιά, την Νάγια (7) και το Μιχάλη (4). Στο Γουίνιπεγκ δουλεύω ιδιωτικά πάνω στην ειδικότητα μου σε κλινική πολλαπλών ειδικοτήτων (specialty group), και είμαι μέτοχος σε 2 ακόμα οδοντιατρικές κλινικές. Επίσης είμαι επιστημονικός συνεργάτης στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της περιοδοντολογίας, στο Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα.

Η μαγεία του αθλητισμού και οι συγκινήσεις του πρωταθλητισμού

ΜΑΡΊΑ ΞΗΡΟΥΧΆΚΗ – ΧΆΝΣΕΝ

Ξεκίνησα τη κλασική κολύμβηση όταν ήμουν 5 χρονών στην εκμάθηση του Ναυτικού ομίλου Χανίων. Στα 6 μου χρόνια εγχειρίστηκα εξαιτίας μιας κύστης στον δεξιό μου πνεύμονα. Αυτό το γεγονός ήταν και η αιτία που οι γονείς μου και κυρίως η μητέρα μου επεδίωξε ακόμα περισσότερο να συνεχίσω το κολύμπι για να αποκατασταθεί όσο καλύτερα γινόταν ο πνεύμονάς μου.

Η ομάδα της κλασικής κολύμβησης έγινε η δεύτερή μου οικογένεια. Με την καλή μου φίλη Σοφιάννα Κατσαρού γνωριστήκαμε στα 7 μας χρόνια και μέχρι και σήμερα η φιλιά μας είναι ισχυρή.

Στον αθλητισμό έμαθα να προσπαθώ μέχρι τέλους, να μαθαίνω να χάνω και να σέβομαι τους αντιπάλους μου. Οι πρώτες επιτυχίες σε Παγκρήτια και εθνικά πρωταθλήματα κλασικής κολύμβησης ήρθαν από τα 11 έως τα 16 μου χρόνια. Τον Αύγουστο του 2002 αποφάσισα να δοκιμάσω την τεχνική κολύμβηση. Η ομάδα του κ. Καλαμαρίδη με υποδέχτηκε χωρίς δισταγμούς. Ο κ.Ηλίας με έμαθε να μην φοβάμαι να φτάνω στα όρια μου και μέσα σε λίγους μήνες με κάλεσαν στην Εθνική ομάδα (Ιούλιος 2003). Από τότε, οι όποιες επιτυχίες ή αποτυχίες δόμησαν τον χαρακτήρα που έχω σήμερα. Ήμουν τυχερή που βρέθηκα στον Ναυτικό Όμιλο Χανίων , με έναν εξαιρετικό προπονητή τον κ. Καλαμαρίδη Ηλία και συναθλητές όπως τον Τσουρουνάκη Γιάννη και Αντώνη, τον Μαλανδράκη Νικο, τον Μαρκάκη Νίκο, τον Παπαδάκη Ηλια, την Κουκουβίτη Στέλλα, την Κουκουλάκη Ελενα και φυσικά όλα τα υπόλοιπα παιδιά που υπήρξαν σαν αδέρφια στην καθημερινότητα μου. Οι γονείς μου με στήριξαν και με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα και εύχομαι και τα δικά μου παιδιά να έχουν την τύχη να γνωρίσουν την μαγεία του αθλητισμού αλλά και τις συγκινήσεις του πρωταθλητισμού όπως και εγώ.

Έχοντας τελειώσει την Ιατρική σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών το 2010, έφυγα για το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λωζάνης τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους για να ξεκινήσω την ειδικότητα της παιδοψυχιατρικής. Σε όλη μου την καριέρα, παράλληλα με την ψυχιατρική και ψυχοφαρμακευτική αντιμετώπιση περιστατικών , εκπαιδεύτηκα παράλληλα στην γνωσιακή και συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Εκπαίδευσα και εκπαιδεύω ειδικευομένους ιατρούς και ψυχολόγους στην κλινική πράξη, στην διαφορική διάγνωση και στην γνωσιακή και συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Από το 2022 μέχρι σήμερα εργάζομαι αποκλειστικά στο ιδιωτικό μου ιατρείο στην Λωζάνη και στην Υβερντον-λε-Μπαν. Η ισχυρή θεραπευτική σχέση με τους ασθενείς μου και τις οικογένειες τους με κρατάει συνεχώς σε αναζήτηση νέων θεραπειών. Από το 2022 εφαρμόζω την θεραπεία EMDR για τους ασθενείς με σοβαρά ψυχολογικά τραύματα (απώλεια τέκνου, συντρόφου, αδερφού/ής, σεξουαλικής βίας) εκτός της κλα

Ποιά ήταν η Μαρία ως πρωταθλήτρια της τεχνικής;

Μέλος εθνικής ομάδας τεχνικής κολύμβησης

2003-2004-2005.

Ιούλιος 2005: World Games, Ντούισμπουργκ

15η θέση 400m επιφάνεια γυναικών.

Ιούλιος 2005: Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ΑνδρώνΓυναικών Σαν Μαρίνο, Ιταλία.

10η θέση στα 200m επιφάνεια

12η θέση στα 400m επιφάνεια

5η θέση στα 4*200m επιφάνεια (σκυταλοδρομία).

6η θέση στα 4*100m επιφάνεια (σκυταλοδρομία).

Οκτώβριος 2004 : Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΑνδρώνΓυναικών Σανγκάη-Κίνα.

13η θέση στα 400m επιφάνεια.

16η θέση στα 800m επιφάνεια.

7η  θέση στα 4*100m επιφάνεια (σκυταλοδρομία).

8η θέση στα 4*200m επιφάνεια (σκυταλοδρομία).

Σεπτέμβριος 2003: Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΑνδρώνΓυναικών μεγάλων αποστάσεων Αλεξάνδρεια-Αίγυπτος.

7η θέση 4*3000m (σκυταλοδρομίας).

Αύγουστος 2003: Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΝέωνΝεανίδων, Ζε Ζου, Ν.Κορέα

9η θέση 800m επιφάνεια

12η θέση 1500m επιφάνεια

5η θέση 4*200m επιφάνεια (σκυταλοδρομία).

6η θέση 4*100m επιφάνεια (σκυταλοδρομία).

Η μαγεία των Εθνικών αποστολών

ΓΙΏΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΑΓΌΡΟΥ

Γ εννήθηκα το 1979. Κάτοικος Καλαμαριάς (Θεσσαλονίκη) και από το 2007 κάτοικος Σουηδίας. Ήρθα στη Σουηδία τον Μάιο του 2007 για να κάνω την ειδικότητα της ορθοπαιδικής, και τελικά μου άρεσε τόσο πολύ που έμεινα. Ήμουν Αθλητής του Α.Σ. ΑΡΗ ως το 1997 και μετέπειτα του Ι. Ο. Θεσσαλονίκης. Αρχικά υπήρξα αθλητής στην κλασική κολύμβηση, και ήδη από το 1989 σε ηλικία 10 ετών συμμετείχα σε πανελλήνια πρωταθλήματα τεχνικής κολύμβησης. Ασχολήθηκα αποκλειστικά και μόνο με το άθλημα της τεχνικής κολύμβησης από το φθινόπωρο του 1994 και μετά. Η πρώτη μου συμμετοχή με την εθνική ομάδα της τεχνικής κολύμβησης ήταν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων το 1995, όπου δεν είχα καταφέρει να προκριθώ σε κάποιον τελικό. Από τότε, και μέχρι και το 2000, συμμετείχα σε Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα με την εθνική ομάδα.

Το πρώτο μου πανελλήνιο ρεκόρ θα πρέπει να ήταν στα 15 μέτρα άπνοιας το 1990 και μετά στα 25 μέτρα άπνοιας το 1992. Τώρα δεν ξέρω αν ακόμα υπάρχει το αγώνισμα των 25 μέτρων άπνοιας στην μικρότερη ηλικιακά κατηγορία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το τελευταίο ρεκόρ που έκανα στα 15 μέτρα το 1991 παρέμεινε και δεν πρόκειται να καταρριφθεί εφόσον το αγώνισμα αυτό καταργήθηκε και μετατράπηκε σε 25 μέτρα άπνοιας το 1992. Αυτό δεν το λέω με καμάρι ή έπαρση. Απλά θεωρώ ότι έχει λίγο πλάκα να έχεις ένα πανελλήνιο ρεκόρ που δεν το έχει κανείς καταρρίψει στα χαρτιά, λόγω του γεγονότος ότι καταργήθηκε το αγώνισμα… Το 1996 κατέρριψα το πανελλήνιο ρεκόρ νέων και ανδρών το αγώνισμα των 100 μέτρων επιφανείας και πήρα το πρώτο μου μετάλλιο (χάλκινο) σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων στη σκυτάλη των 100 και 200 μέτρων. Στη συνέχεια και μέχρι και το 2000 ήμουν ο κάτοχος των πανελληνίων ρεκόρ για τα 50 μέτρα επιφάνειας και άπνοιας, 100 μέτρα επιφάνειας και υποβρύχιο, και θα πρέπει να είχα και το πανελλήνιο στα 200 μέτρα επιφάνειας.

Η κολυμβητική μου καριέρα έκλεισε το 2000, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών, στη Μαγιόρκα της Ισπανίας, όπου και κατάφερα την καλύτερη ατομική μου διάκριση με τρίτη θέση στα 50 μέτρα επιφάνειας, καθώς και να αγωνιστώ με θέση στον τελικό σε κάθε ένα από τα αγωνίσματά μου που ήταν 50 μέτρα επιφάνειας και 50 άπνοιας, 100 μέτρα επιφάνειας και 100 υποβρύχιο, και 200 μέτρα επιφάνειας. Όπως επίσης και μετάλλιο στις σκυτάλες των 100 και 200 μέτρων. Αν όμως υπάρχει μια στιγμή στην κολυμβητική μου καριέρα, που θα θυμάμαι ξεχωριστά, παρόλο που δε στέφθηκε με μετάλλιο, είναι αυτή στο παγκόσμιο ανδρών/γυναικών στην Κολομβία το 1998, όπου στην αρχή των αγώνων έπαθα γαστρεντερίτιδα και ακυρώθηκα με «εσκεμμένη εκκίνηση» στα 100 μέτρα επιφάνειας που ήταν το αγαπημένο μου αγώνισμα. Παρόλο την σωματική και ψυχολογική πτώση κατάφερα να κολυμπήσω στο υπόλοιπο της διοργάνωσης σημειώνοντας πανελλήνια ρεκόρ στα υπόλοιπα αγωνίσματά μου. Θέλω να συμπληρώσω πως τα χρόνια εκείνα κολυμπούσαμε με τα συμβατικά μονοπέδιλα, που αν έχω καταλάβει καλά, τώρα έχουν πλέον καταργηθεί. Μέσα στα χρόνια αυτά, αλλά και πολύ περισσότερο στα χρόνια που ακολούθησαν, κατάλαβα πόσο εφήμερα είναι τα ρεκόρ και οι νίκες. Αυτό που μου έμεινε είναι η χαρά του να καταφέρνω κάθε χρονιά να γίνομαι καλύτερος και να μπορώ να νικώ την κούραση και τον ίδιο μου τον εαυτό, στην προπόνηση και στους αγώνες. Να χάνω, αλλά να συνεχίζω να πιστεύω πως θα νικήσω την επόμενη φορά. Να κολυμπώ απαίσια τη μια μέρα, και την επόμενη να «βρίσκω πάλι το στυλ μου» και την επαφή μου με το νερό. Και αν υπήρξε κάτι μαγευτικό που δεν το βρήκα πουθενά αλλού στη ζωή μου, και χαίρομαι που το έζησα, είναι οι αποστολές με την εθνική ομάδα. Εκεί ήταν σα να βρήκα τη δεύτερη οικογένειά μου. Ήταν τόσο ωραίο το κλίμα και η παρέα με τους συγκολυμβητές μου στο παγκόσμιο νέων το 1995, που παρόλο που δεν είχα καμία διάκριση, αυτό λειτούργησε ως κινητήρια δύναμη να θέλω να κολυμπήσω και να προπονηθώ σκληρά για να μπορώ να ξαναμπώ στην εθνική ομάδα. Και έτσι το 1996 είχα την τύχη να είμαι μέλος μιας καταπληκτικής ομάδας και να περάσω αλησμόνητες στιγμές. Είμασταν μια γροθιά. Ο ένας έδινε δύναμη στον άλλον. Εκεί έκανα αδελφικούς φίλους, που με κάποιους ακόμη έχω επαφές. Παρόλο που περάσανε 27 χρόνια, και ζω εκτός Ελλάδας.

Από το 2020 είμαι διδάκτορας στο πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, στην ειδικότητα της ορθοπαιδικής. Στην επαγγελματική μου εμπειρία να προστεθούν επίσης τα κάτωθι: Ορθοπαιδικός χειρουργός από το 2013 με εξειδίκευση σε ποδοκνημική και άκρο πόδα. Τα νοσοκομεία στα οποία δούλεψα στη Σουηδία από το 2007 και μετά είναι: το νοσοκομείο του Lidköping, το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Sahlgrenska στο Γκέτεμποργκ, το Frölunda Specialist Hospital, Capio Lundby Hospital, και τώρα εργάζομαι στο SportsMed/Carlanderska Hospital από το 2018.

Πηγή: KoeMAG