«Η κορυφή είναι δική μας»
Το άθλημα που «μαζεύει» μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις είναι η Υδατοσφαίριση. Και γενικώς ο Υγρός στίβος βγάζει… ασπροπρόσωπη την Ελλάδα, όπως επισημαίνει με δηλώσεις της η Ελένη Αυλωνίτου στο pisina.net.
Μια από τις πρώτες Ελληνίδες Κολυμβήτριες που εκπροσώπησαν την χώρα μας σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε ηλικία 14 ετών (το 1972 στο Μόναχο μαζί με την Μαίρη Ιωαννίδου) απονείμει τα εύσημα στην Εθνική Ανδρών για την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στη Φουκουόκα και περιμένει την επόμενη χρονιά στο Παρίσι να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
«Μάνος Ζερδεβάς, Ντίνος Γενηδουνιάς, Δημήτρης Σκουμπάκης, Κώστας Γκιουβέτσης, Γιάννης Φουντούλης, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Γιώργος Δερβίσης, Στέλιος Αργυρόπουλος - Κανακάκης, Ζαννής Αλαφραγκής, Κώστας Κάκαρης, Δημήτρης Νικολαΐδης, Νίκος Γκίλλας, Παναγιώτης Τζωρτζάρος, αυτά τα παιδιά μαζί με τον προπονητή τους Θοδωρή Βλάχο μας έφεραν ασημένιο μετάλλιο από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα της Ιαπωνίας και σήκωσαν ψηλά τη γαλανόλευκη στο βάθρο της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης.
Η ομάδα αυτή μετά από συνεχή πορεία νικών επί της Αυστραλίας, Καζακστάν, ΗΠΑ, Μαυροβουνίου, Σερβίας, ηττήθηκε τελικά στα πέναλτι 15-14 από την Ουγγαρία. Συγχαρητήρια στους αθλητές για την υπερπροσπάθεια, που κατέβαλαν και μας έκαναν υπερήφανους, φέρνοντας στις αποσκευές τους τη μεγαλύτερη επιτυχίας τους στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» του αθλήματος και εξασφαλίζοντας την παρουσία τους στους Ολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού τον επόμενο χρόνο.
Συγχαρητήρια στον προπονητή Θοδωρή Βλάχο, στον Πρόεδρο Κυριάκο Γιαννόπουλο και στο Δ.Σ. της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας, αλλά και σε όλους τους «αφανείς» συνεργάτες και συντελεστές αυτής της τεράστιας για τον ελληνικό αθλητισμό επιτυχίας!! Να μην ξεχάσουμε φυσικά τους γονείς και τις οικογένειες των αθλητών γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η ζωή των πρωταθλητών απαιτεί θυσίες, που χωρίς τη συμπαράσταση των οικογενειών τους θα ήταν δυσκολότερο να επιτευχθούν.
Θέλω να επισημάνω, ότι στο γεγονός που αναδείχθηκε, εάν δηλαδή η ομάδα μπορούσε να κερδίσει το χρυσό, (γιατί βλέπετε μας ανοίγει η όρεξη από την μεγάλη επιτυχία της ελληνικής ομάδας), ουσιαστικά είναι σαν να το κέρδισε.
Σε αυτό το υψηλό αγωνιστικό επίπεδο το να χάνεις στα πέναλτι είναι θέμα τύχης και όχι αξίας της ομάδας. Ήταν τόσο δυνατές και καλές οι συμμετέχουσες ομάδες, που μπορείς να χάσεις ακόμη και την πρόκρισή σου στο τελικό από ένα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Ας μην μεμψιμοιρούμε λοιπόν κι ας κοιτάξουμε τον επόμενο στόχο να βρεθούμε στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τέλος, από την εποχή τη δική μου στη κολύμβηση, η υδατοσφαίριση ήταν το άθλημα που μας έβγαζε ασπροπρόσωπους σε παγκόσμιο και διεθνές επίπεδο και ήταν πάντα το άθλημα που κέρδιζε την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μετά από τόσα χρόνια έχουμε κατακτήσει την κορυφή και κοιτάζουμε ποιο χρώμα του μεταλλίου θα κερδίσουμε!!!
Έχουμε παράδοση, μας πάει στην ιδιοσυγκρασία ως άθλημα κι έχουμε επιτυχίες τόσο στο ανδρικό, όσο και στο γυναικείο πόλο. Από πίσω ακολουθούν οι ομάδες των εφήβων και οι ομάδες των παίδων - κορασίδων. Γιατί αν δεν προετοιμάζεις την επόμενη γενιά, δεν θα μπορείς να στέκεσαι με αξιώσεις στη κορυφή για πολύ… Κι αυτό φαίνεται ότι η Ομοσπονδία το αντιλαμβάνεται και βοηθάει στην γενικότερη ανάπτυξη του αθλήματος, όπου κι εκεί οι επιτυχίες είναι πολλές και μεγάλες!
Πάλι τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές αυτής της τεράστιας επιτυχίας, ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας κάνατε τόσο υπερήφανους και τις ευχές μου να χειροκροτήσουμε και το χρυσό για την ομάδα μας του χρόνου το καλοκαίρι στο Παρίσι!! Μέχρι τότε να έχετε την υγειά σας και την πίστη και αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρετε».
pisina.net