Είναι τελικά η συμμετοχή στις ηλικιακές Εθνικές ομάδες αξιοκρατική και δίκαιη;

Άρθρο του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥΡΙΔΗ

«Πρόσφατα, πριν λίγες μέρες, όλοι μας γεμίσαμε ενθουσιασμό, χαρά και περηφάνια, όταν οι πιτσιρικάδες μας, η εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης των παίδων U15 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο πανευρωπαΐκό πρωτάθλημα που έγινε στο Λουλέ της Πορτογαλίας.

Μια εθνική ομάδα που προπονήθηκε και καθοδηγήθηκε άριστα από δύο άξιους συναδέλφους, τον Φώντα Λεμπέση και τον Φώντα Μαρκόπουλο. Άποψη μου είναι ότι πήγανε οι καλύτεροι και αυτό το στηρίζω όχι μόνο στην εικόνα που έχω για τους αθλητές αυτής της ηλικίας ( όποια εικόνα μπορώ να έχω) αλλά και στο ακέραιο του χαρακτήρα των δύο «Φώντιδων» , για τον οποίο έχω προσωπική άποψη.

Θα μου πείτε λοιπόν, προς τι ο τίτλος του άρθρου;

Πάμε λοιπόν….

Στην 13άδα υπήρχαν 3 αθλητές από την Θεσσαλονίκη, 2 από την Πάτρα και 1 από τα Χανιά. Οι προπονήσεις όπως πάντα έγιναν στην Αθήνα και όπως γίνετε τα πολλά τελευταία χρόνια η ομοσπονδία (άρα το κράτος) δεν ανέλαβε ούτε 1€ των εξόδων αυτών των παιδιών.

Έχουμε και λέμε , όσο αφορά τα παιδιά από την Θεσσαλονίκη, αλλά τα νούμερα είναι περίπου ίδια παντού:

Αρχικά έγινε ένα camp 3 ημερών (για άλλους ήταν 5 οι μέρες) . Το ξενοδοχείο 70€ κάθε μέρα και η διατροφή 50€ κάθε μέρα (όλα αυτά για δύο άτομα, αφού έπρεπε και κάποιος γονιός να μένει στην Αθήνα για να εξυπηρετεί το 15χρονο). Συν έξοδα των δύο για το πήγαινε έλα Θεσσαλονίκη- Αθήνα 200€. Σύνολο : 560€

Στην συνέχεια έγινε το τελικό camp προετοιμασίας 12 ημερών. Το ξενοδοχείο 80€ ανά ημέρα (ειδική τιμή με φαγητό για αθλητή και γονέα) μας κάνει 960€ .

Συν ενοικίαση αυτοκινήτου για να τρέχει το παιδί από πισίνα σε κολυμβητήριο 200€.

Συν μετακίνηση Θεσσαλονίκη-Αθήνα 200€/.

Σύνολο: 1360€

Και τέλος μετά την πανηγυρική επιστροφή και μετά τις φωτογραφίες στο αεροδρόμιο η αποστολή έληξε, αλλά οι αθλητές έπρεπε να γυρίσουν στις πόλεις τους άλλα 300€ για αεροπορικά.

ΣΥΝΟΛΟ: 2250€ για να παίξει ένα παιδί από την επαρχία στην εθνική ομάδα και να φέρει μαζί με τους συναθλητές του, τις επιτυχίες για τις οποίες τρέχουμε όλοι στα αεροδρόμια να φωτογραφηθούμε.

Επίσης να τονίσω ότι υπήρξαν και άλλα παιδιά που ενώ κάνανε τα ίδια έξοδα με τους παραπάνω τελικά κοπήκανε από τους προπονητές από την τελική 13άδα για λόγους αγωνιστικούς. Για αυτά λοιπόν τα παιδιά το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο γιατί η «επένδυση» τους σε χρήμα δεν απέφερε κέρδος.

Και κάπου εδώ θυμάμαι την τριετία 1985-88, εμένα μαθητή λυκείου να κατεβαίνω κάθε ΠΣΚ στην Αθήνα σε camp των ηλικιακών εθνικών ομάδων, με πληρωμένα από την τότε ΕΚΟΦ τα αεροπορικά εισιτήρια , το ξενοδοχείο με την διατροφή, μέχρι και το ΤΑΞΙ από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο.

Ή θυμάμαι λίγο αργότερα ότι τουλάχιστον η διαμονή και η διατροφή στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά (αλήθεια τι ωραία περνούσαμε εκεί μέσα…) και τα επόμενα χρόνια σε ξενοδοχείο της Γλυφάδας ήταν πληρωμένα από την ομοσπονδία.

Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν και μάλιστα γρήγορα. Θεωρώ ότι η νέα διοίκηση της ΚΟΕ με ανθρώπους που έχουν ζήσει όλη τους την ζωή στις εθνικές ομάδες, όπως ο Κυριάκος, ο Γιάννης, ο Γιώργος θα δουν το πρόβλημα και θα το λύσουν.

Πρέπει άμεσα να να ξαναδημιουργηθούν τα κλιμάκια στις επαρχιακές πόλεις, με τα οποία όλοι οι ηλικίας 30+ μεγαλώσαμε, και φυσικά πρέπει να βρεθεί λύση στο θέμα των προπονήσεων των αθλητών από την επαρχία όταν αυτές γίνονται στην Αθήνα.

Γιατί αλλιώς o τίτλος που έχω βάλει στο άρθρο δεν θα χρειάζεται ερωτηματικό και θα πρέπει να είναι:

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΗΛΙΚΙΑΚΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ»