"Δεν μας αρέσει να χάνουμε ούτε στο τάβλι"
ΑΡΘΡΟ του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (προπονητής κολύμβησης ΑΑ Αστέρια Θεσσαλονίκης)
«Ακόμη μία κολυμβητική χρονιά τελείωσε και τα αποτελέσματα μας κάνουν υπερήφανους. Η Αθλητική Ακαδημία Αστέρια, χωρίς να έχει το ισχυρό brand name των άλλων παραδοσιακών ομάδων, κατάφερε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά να βρίσκεται στις τρεις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.
Μία ομάδα λοιπόν Νεοσύστατη δείχνει το δρόμο για το πώς μπορεί κανείς να πρωταγωνιστήσει και να παρασύρει με την άνοδό της όλες τις ισχυρές ομάδες της πόλης στο να γίνουν καλύτερες και πιο ανταγωνιστικές.
Είμαστε η ομάδα με την μεγαλύτερη δεξαμενή ακαδημιών, στηριζόμαστε στα δικά μας παιδιά, οι αθλητές και οι αθλήτριες που έχουμε κολυμπάνε μαζί μας και θέλουμε μέσω της δουλειάς που κάνουμε να μας χτυπάνε την πόρτα και όχι να την χτυπάμε.
Ακόμα ένα κομμάτι της επιτυχημένης πορείας των ΑΣΤΕΡΙΩΝ είναι οι καλές σχέσεις μεταξύ των προπονητών και των συνεργατών της. Είμαστε άνθρωποι νέοι και φιλόδοξοι, έχουμε όρεξη για δουλειά, αγαπάμε αυτό που κάνουμε και για να κάνω και λίγο χιούμορ δεν μας αρέσει να χάνουμε ούτε στο τάβλι που λέει ο λόγος.
Είναι πολύ σημαντικό για μας ότι στο διοικητικό κομμάτι βρίσκονται άτομα που έχουν κρατήσει χρονόμετρο στο χέρι, έχουν γευτεί αποτυχίες και επιτυχίες, ξέρουν τα άγχη και τις δυσκολίες που μπορεί να περνάει ένας προπονητής και με βάση την εμπειρία τους όλα αυτά τα χρόνια μπορούν και μας στηρίζουν, τρέχουν το οργανωτικό κομμάτι, γι αυτό πρωτοπορούμε και εξελισσόμαστε συνεχώς.
Είμαστε μία μηχανή που ο καθένας ξέρει το ρόλο του και το κάθε γρανάζι αυτής της μηχανής είναι απαραίτητο για να συνεχίσει να δουλεύει παραγωγικά και να κρατάει την ομάδας μας στις υψηλές θέσεις.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω του αθλητές μου για την εμπιστοσύνη που δείχνουνε στο πρόσωπό μου και όλους τους αθλητές της ομάδας που συνέβαλαν για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα.
Οι γονείς είναι πάντα ο κρυφός ήρωας γιατί βιώνουν καθημερινά την αγωνία και το άγχος των παιδιών τους και τους ευχαριστώ για την καλή συνεργασία που είχαμε γιατί με αφήσανε να δουλέψω με του αθλητές μου χωρίς να επεμβαίνουν στη δουλειά μου.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω λόγω της κατάστασης που επικρατούσε με την πανδημία εμείς σαν Θεσσαλονίκη δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ, καθώς με τα πρωτοκόλλα που υπήρχαν ξεκινήσαμε να κολυμπάμε μόνο μία ώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μας είχανε απαγορεύσει να κάνουμε διπλές προπονήσεις και φθάσαμε λίγες εβδομάδες πριν το πρωτάθλημα να κολυμπάμε σε νερό θερμοκρασίας 31-32 βαθμούς.
Οι δυσκολίες όμως κάνουν άλλους να σπάνε και άλλους να σπάνε ρεκόρ».