Αρχή άνδρα δείκνυσι

Ο Αθλητικός παράγων Λάμπρος Κωνσταντόπουλος

Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα μιλούσα για την απώλεια του Λάμπρου Κωνσταντόπουλου, ενός μεγάλου αθλητικού παράγοντα της κολυμβητικής οικογένειας από αυτούς, που σήμερα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Ο Λάμπρος Κωνσταντόπουλος δεν ήρθε «φυτευτός» στο χώρο από κάποιο κομματικό επιτελείο που ψάχνει να βρει τον δικό της άνθρωπο για να τον ανταμείψει, προσφέροντάς του μια περίοπτη θέση.

Ο Λάμπρος ήταν άνθρωπος του χώρου, αφού ξεκίνησε ως κολυμβητής στον Ν.Ο. Πατρών, πέρασε στην υδατοσφαίριση, θήτευσε σε όλες τις θέσεις ως διαιτητής, κριτής και έφορος Εθνικών Ομάδων και ανέβηκε τα σκαλιά της ιεραρχίας ένα προς ένα, προτού φθάσει να εκλεγεί στο ανώτατο τιμητικό αξίωμα του Προέδρου της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας. Γι’ αυτό κατέκτησε τον σεβασμό όχι μόνο των φίλων, αλλά και των αντιπάλων του γιατί ήξεραν ότι είχαν να κάνουν μ’ έναν άνθρωπο πρώτα απ’ όλα γνώστη των πραγμάτων, βαθιά δημοκρατικό, τίμιο και αξιοπρεπή σε όλα του.

Ο Λάμπρος υπηρέτησε κάθε θέση ευθύνης που κατέκτησε με συνέπεια, διοικητική ικανότητα, ιδιότητα που δεν είναι αυτονόητη σήμερα, πάθος για το χώρο του Υγρού Στίβου και μεγάλη αγάπη για τους αθλητές και τις προσπάθειές τους, στους οποίους ίσως έβλεπε τις δυσκολίες που βίωσε στα δικά του αθλητικά χρόνια.

Θα μου επιτρέψετε, χωρίς να αναφερθώ ονομαστικά σε γεγονότα να μιλήσω για κάποια από αυτά. Στήριζε τις προσπάθειες των αθλητών με τρόπο, που όχι μόνο δεν το διατυμπάνιζε, αλλά αντιθέτως οι υπόλοιποι δεν το έμαθαν ποτέ, ασχέτως αν κάποιοι αθλητές στις επιτυχίες τους ξεχνούσαν να τον μνημονεύσουν! Σε άλλες περιπτώσεις, προκειμένου να στηρίξει τις προσπάθειες προπόνησης και προετοιμασίας αθλητών επιπέδου, αν θεωρούσε το αίτημα δίκαιο, αλλά τον έφερνε όμως ταυτόχρονα σε σύγκρουση με άλλους συμβούλους ή παράγοντες του χώρου, το περνούσε ακόμα και «νταηλίδικα.

Σε κάποιες άλλες δε περιπτώσεις έκανε ακόμα και κάποια «χατίρια» ένταξης αθλητών στην Εθνική Ομάδα, που με κάποια κριτήρια ίσως δεν θα ήταν μέσα, για να τους δώσει κίνητρο να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους. Όμως ποτέ δεν αδίκησε κανέναν αθλητή, δεν έριξε κανένα αθλητή εις βάρος κάποιου άλλου, ακόμα κι αν γνώριζε ότι αυτός ή ο προπονητής του δεν ήταν φιλικά διακείμενος απέναντί του και αυτό ήταν σήμα κατατεθέν του Λάμπρου Κωνσταντόπουλου.

Εγώ τον είδα για πρώτη φορά ως νεαρά πρωταθλήτρια του χώρου όταν επέστρεψε στη πισίνα, μετά τη πτώση της χούντας ως μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας και έφορος Εθνικών ομάδων. Αυστηρός, λιγομίλητος, αλλά πολύ παρατηρητικός, θα μπορούσα να πω ότι απέπνεε δέος και ένα κάποιο είδος φόβου και περιέργειας, που έφερνε μαζί της κάθε αλλαγή στα δημόσια πράγματα, που συνόδευσε την πτώση της χούντας στη νέα κατάσταση πραγμάτων της μεταπολιτευτικής Δημοκρατικής Ελλάδας.

Έντονη προσωπικότητα έμπαινε στη πισίνα και υπήρχε ένα είδος αόρατου συναγερμού για την παρουσία του. Οι διάφοροι παράγοντες των ομάδων κι οι προπονητές που τον πλησίασαν για να αποκτήσουν την εύνοιά του, γρήγορα κατάλαβαν ότι τον Λάμπρο Κωνσταντόπουλο δεν μπορούσες να τον κοροϊδέψεις ή να του προωθήσεις σχέδια και προτάσεις από αυτά που ονειρεύονταν οι διάφοροι προπονητές στο χώρο και που πολλές φορές ήταν ανεδαφικά. Ο Λάμπρος Κωνσταντόπουλος δεν ήταν ένας αδαής, που επέστρεψε στο χώρο της πισίνας μετά από επτά χρόνια αθλητικής απραξίας. Ο Λάμπρος Κωνσταντόπουλος ήταν άνθρωπος του χώρου, γνώστης των συνθηκών και των πραγμάτων και θα σου απάνταγε πάντα με επιχειρήματα αν ζητούσες κάτι ουτοπικό και αβάσιμο, ή θα το αποφάσιζε πάραυτα να το υλοποιήσει, αν ήταν κάτι δίκαιο και είχε βάση. Δεν έκανε τον «ξερόλα», όπως συνηθίζουν πολλοί, έδινε χώρο στους άλλους, αλλά και στους συνεργάτες του να ερευνήσουν ένα θέμα, που τυχόν προέκυπτε και να του κάνουν εισήγηση.

Είχε διοικητική ικανότητα και το έδειξε πολλές φορές με τις αποφάσεις του, που δικαιώθηκε. Είχε κύρος, σεβασμό και σοβαρότητα στους υπαλλήλους της Ομοσπονδίας γιατί ήξεραν ότι θα έχουν μια δίκαιη μεταχείριση, χωρίς να αγωνιούν γιατί ήταν επιλογές προκατόχων του ενώ οι δημοσιογράφοι ήξεραν ότι μιλούσαν πάντα μ’ έναν άνθρωπο γνώστη και αξιόπιστο. Ήταν ο άνθρωπος που ένιωθες ότι μπορείς να βασιστείς επάνω του για να διεκπεραιώσει και να δώσει λύση σε κάθε θέμα. Οι συνάδελφοί του ήξεραν ότι δεν θα τους πουλήσει ποτέ και κάποιοι βέβαια δεν δίστασαν να το εκμεταλλευτούν αυτό, ας πούμε από ανθρώπινες αδυναμίες. Δεν ήθελε όμως ποτέ να προσβάλει τον άλλον. Πάντα σεμνός, δεν επεδίωκε την προσωπική του προβολή, δεν ήθελε θόρυβο γύρω από τον ίδιο, αλλά μόνο γύρω από τις προσπάθειες και επιτυχίες των αθλητών, ήξερε να τιμά και να αποδίδει τα εύσημα εκεί που πρέπει, ακόμα και όταν αυτά αφορούσαν αντιπάλους του, οι οποίοι αντιθέτως αντιμετώπιζαν την ψυχική του ανωτερότητά του με μικροπρεπείς συμπεριφορές…

Ο Λάμπρος Κωνσταντόπουλος είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που διακρίνουν αυτούς που γαλουχήθηκαν πραγματικά με αθλητικές αξίες, αλλά στη περίπτωσή του και με οικογενειακές αξίες της δικαιοσύνης, της αυτάρκειας της σεμνότητας και της ανιδιοτελούς προσφοράς.

Ο Λάμπρος ήταν άνθρωπος με ήθος, που δεν χρησιμοποίησε την εξουσία προς όφελός του, ήταν ο άνθρωπος που θα έβαζε πλάτη να στηρίξει δίκαια αιτήματα των άλλων και ποτέ προσωπικά του, ήταν αγαπητός και κέρδισε γρήγορα τον σεβασμό και την αναγνώριση στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, όπου μετείχε στα θέματα της υδατοσφαίρισης, στη διεθνή Ομοσπονδία όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν γι’ αυτόν, υπηρέτησε το χώρο με πλήρη διαφάνεια για να προάγει τα αθλήματα του Υγρού Στίβου και να μην αδικήσει κανένα. Δεν μπήκε ποτέ στον ρόλο του προπονητή, παρόλο που είχε γνώση και άποψη, αλλά σεβόταν τις απόψεις των ειδικών του χώρου και έμενε απολύτως στο ρόλο των διοικητικών καθηκόντων του και σ’ αυτά, που οφείλει να κάνει κάθε χρηστή διοίκηση.

Άφηνε πάντα χώρο στους νεότερους να αναπτυχθούν και το έδειχνε με πολλούς τρόπους, επεδίωκε να προάγει τους νέους ανθρώπους σε διάφορες θέσεις, που αναβάθμιζαν τη λειτουργία της Ομοσπονδίας, αλλά και να στέλνει νεότερους εκπροσώπους, όπου καλείτο η Ομοσπονδία να συμμετέχει, όπως για παράδειγμα στην ακριβοθώρητη εκπροσώπηση της Ομοσπονδίας στην Ολυμπιακή Επιτροπή, όπου δεν επεδίωξε να χρησιμοποιήσει το αξίωμα του για να διεκδικήσει τη θέση, φαινόμενο αρκετά σπάνιο για ανθρώπους της ηγεσίας, που διεκδικούν τα πάντα για τον εαυτό τους.

Γνώριζε ότι το τρωτό σημείο σε μία διοίκηση είναι πάντα τα οικονομικά της Ομοσπονδίας γιατί ο καθένας μπορεί να σε κατηγορήσει για οτιδήποτε, είναι όμως άλλης τάξης κατηγορία, η κατάχρηση του δημοσίου χρήματος. Ως εκ τούτου ήταν ο μόνος τομέας που δεν είχε εμπιστοσύνη σε κανένα και τον πήρε ολοκληρωτικά επάνω του ως Πρόεδρος για να μπορεί να έχει ο ίδιος γνώση. Έντιμος, δημοκρατικός, ορθολογικός και διαφανής ήταν ο πρώτος, ο οποίος καθιέρωσε την ενημέρωση των αθλητικών συντακτών για όλες τις δραστηριότητες της Ομοσπονδίας με πλήρη πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία. Δυστυχώς η αξιοσύνη και η εντιμότητα δεν αποτελούν μεγέθη που αναγνωρίζονται από τα πολιτικά κόμματα, που παίζουν παιχνίδια εξουσίας με άλλο γνώμονα.. ακόμα και να στραγγαλίσουν οικονομικά τις δραστηριότητες και τους εργαζόμενους του χώρου, προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους. Κι αυτό δυστυχώς αποτελεί μια μόνιμη παθογένεια του πολιτικού σκηνικού στη χώρα.

Άφησα τελευταίο την αίσθηση του χιούμορ που τον διέκρινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Είχε ένα μοναδικό και αστείρευτο πηγαίο χιούμορ σε κάθε εξιστόρηση γεγονότων που με πολύ ταλαντούχο τρόπο διηγείτο. Του άρεσαν βέβαια και οι πλάκες, που έκανε πολλές σε όλη του τη ζωή, όπως τότε ως αρχηγός της Εθνικής Ομάδας κολύμβησης σε Βαλκανικούς Αγώνες, όπου έδωσε εντολή στον οδηγό του λεωφορείου, που μετέφερε την Εθνική ομάδα Κολύμβησης, περίπου 50 άτομα, να σταματήσει σ’ ένα πολυτελές ζαχαροπλαστείο, γιατί μια συναθλήτριά μου είχε τα γενέθλιά της και ήθελε, όπως η ίδια του δήλωσε, να κεράσει όλη την ομάδα, με αποτέλεσμα να την τρομοκρατήσει και με πολύ μεγάλη αγωνία να του ψιθυρίσει στο αυτί του «Μα κ. Κωνσταντόπουλε δεν έχω να πληρώσω…» Φυσικά ήταν δικά του έξοδα, αλλά όλοι γνωρίζαμε ότι μας κέρασε η συναθλήτριά μας…

Ο Λάμπρος Κωνσταντόπουλος ήταν για μένα ένας «καλός» και δοτικός άνθρωπος με την ουσιαστική σημασία των λέξεων. Υπήρξε πάντα γενναιόδωρος, παίρνοντας ικανοποίηση από το να δημιουργεί γεγονότα και να προσφέρει χαρά γύρω του. Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήθελε να στεναχωρήσει τους δικούς του και τους φίλους του για τα θέματα υγείας που αντιμετώπιζε. Πάνω απ’ όλα αξιοπρεπής. Ένας άνθρωπος, που τον έφεραν οι συνθήκες έτσι, ώστε από παιδί να αποκτήσει γρήγορα τη σοφία ενός ηλικιωμένου για να μπορέσει να επιβιώσει και στα γεράματά του να έχει τη ζωντάνια και την αισιοδοξία ενός νέου που θα την ζήλευαν πολλοί.

Λάμπρο Κωνσταντόπουλε, το πέρασμά σου από την κολυμβητική οικογένεια έχει αφήσει το στίγμα της. Το γνωμικό «Αρχή Άνδρα Δείκνυσι» παντού και πάντα… έχει πιστοποιήσει για σένα, αλλά έκανε και ευρύτερα φανερό το αξιακό και ηθικό σου περιεχόμενο. Όσοι σε γνώρισαν καλύτερα και σε έζησαν περισσότερο δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ.
Κι εγώ ήμουν τυχερή να είμαι μέσα σ’ αυτούς. Καλό σου ταξίδι!

Ελένη Αυλωνίτου
Πρωταθλήτρια Κολύμβησης