«Αποχωρώ πλήρης»
Αποχωρώ πλήρης»
Ένας θρύλος της ελληνικής υδατοσφαίρισης, ένας αθλητής µε υποδειγµατική συµπεριφορά εντός και εκτός νερού, εγκατέλειψε την ενεργό δράση σε ηλικία 37 ετών
Ο Μανώλης Μυλωνάκης, ο αθλητής µε τους αριθµούς-ρεκόρ, περνά στην ιστορία ως ένας από τους µεγαλύτερους παίκτες που ανέδειξε διαχρονικά η ελληνική υδατοσφαίριση.
Αγωνίστηκε συνολικά µε το σκουφάκι τεσσάρων οµάδων, του ΝΟ Χανίων, του Εθνικού, του Ολυµπιακού και της Βουλιαγµένης, κατακτώντας 11 πρωταθλήµατα, 10 κύπελλα, ένα Τσάµπιονς Λιγκ και δύο παγκόσµια µετάλλια, το 2005 (Μόντρεαλ) και το 2017 (Καζάν).
Πρόκειται για έναν αθλητή µε 325 συµµετοχές µε την Εθνική οµάδα και ο οποίος πέτυχε 1.146 γκολ (στατιστικά από τον υπεύθυνο τύπου της ΚΟΕ, Ξενοφώντα Χήτα).
Ο Μανώλης ήταν ένας πολυτάλαντος αθλητής, που έπαιζε εξίσου καλά τόσο σε άµυνα όσο και σε επίθεση. Αµυντικά ήταν εφιάλτης για κάθε επιθετικό, ενώ φορούσε πάντα σε όλες τις οµάδες του το σκουφάκι µε τον αριθµό 2.
Με το Μανώλη συναντηθήκαµε και παραχώρησε αποκλειστικά για το KOEMag µια απολογιστική συνέντευξη αναφορικά µε την 20ετή χρυσή καριέρα του. Όπως αναφέρει, η διάρκειά του ήταν αυτή που τον χαρακτήρισε περισσότερο από κάθετι άλλο στην αγωνιστική σταδιοδροµία του.
«Έδωσα και την ψυχή µου για να είµαι σε κάθε παιχνίδι καλύτερος», αναφέρει ο ίδιος. Γεννηθείς στα Χανιά στις 9 Απριλίουτου 1985, ξεκίνησε την ενασχόληση µε τον υγρό στίβο σε ηλικία τεσσάρων ετών, ακολουθώντας τον κατά τρία χρόνια µεγαλύτερο αδελφό του, Γιώργο.
«Μόνο θετικά είναι τα µηνύµατα που λαµβάνω και νιώθω πολύ αισιόδοξος για το αύριο της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Έχουµε παιδιά που αγωνίζονται στο εξωτερικό και έχουν πολύ µεγάλο κίνητρο. Τα σωµατεία µας δουλεύουν στο σωστό δρόµο και ελπίζω η Πολιτεία να βοηθήσει το άθληµα να µπορέσει να εδραιωθεί σε παγκόσµιο επίπεδο. Την επιτυχία στο Τόκιο την περίµενα, καθώς όλα τα παιδιά που απαρτίζουν την Εθνική είναι τροµερά ταλαντούχα. Οι Ούγγροι, η µεγαλύτερη σχολή του πόλο, λειτουργούν στο σωστό επίπεδο καθώς πέραν των τροµερών υποδοµών, διαθέτουν επίσης εξαιρετικό ανθρώπινο δυναµικό. Αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν και είναι αυτό που χρειαζόµαστε και εµείς για να τελειοποιηθούµε».
Αναφορικά µε τους Έλληνες προπονητές και αθλητές στο χώρο της υδατοσφαίρισης, ο Μανώλης Μυλωνάκης αναφέρει: «Είναι πολύ καταξιωµένοι και οφείλουµε να τους δείχνουµε εµπιστοσύνη. Υπάρχει µεγάλη ποιότητα και είναι σηµαντικό να ακούγεται η φωνή τους. Καίριο σηµείο το γεγονός πως πλέον υπάρχει εκπρόσωπος των αθλητών στην ΚΟΕ. Φυσικά προβλήµατα υπάρχουν, είναι γνωστά, όπως το βασικό των εγκαταστάσεων. Χρειαζόµαστε περισσότερες πισίνες που θα λειτουργούν εύρυθµα».
Ο σπουδαίος πρωταθλητής δεν θέλησε να αναφέρει τους κορυφαίους συναθλητές µε τους οποίους αγωνίστηκε στην τεράστια καριέρα του, καθώς όπως λέει δεν θέλει να αδικήσει κανέναν. Έζησε δίπλα σε διαδοχικές µεγάλες φουρνιές Ελλήνων παικτών.
Αναφορικά µε τις µεγαλύτερες στιγµές της καριέρας του, θυµάται: «Είναι πολλές, ξεκινώντας από το πρώτο µου πρωτάθληµα Μίνι-παίδων µε τον ΝΟΧ στο Χαλάνδρι, το 1998. Αξέχαστα επίσης τα δύο µετάλλια σε Μόντρεαλ και Καζάν, το Τσάµπιονς Λιγκ το 2018 µε τον Ολυµπιακό στη Γένοβα καθώς επίσης και οι πρώτοι τίτλοι της καριέρας µου µε την ανδρική οµάδα του Εθνικού το 2005 και 2006, τότε που “έβραζε” ο Πειραιάς. Αξέχαστο θα µου µείνει το νταµπλ µε τη Βουλιαγµένη το 2012. Έζησα πλήθος όµορφων στιγµών αυτά τα 20 χρόνια».
Ο Μανώλης Μυλωνάκης είχε τροµερή σχέση µε όλους όσα χρόνια αγωνιζόταν στις πισίνες και κράτησε φιλίες που διατηρεί µέχρι σήµερα. Ο ∆ιονύσης Καρούντζος, ο Οδυσσέας Μπαριωτάκης, ο Στράτος Λεβεντάκης, ο Χρήστος Αφρουδάκης και Κυριάκος Ποντικέας, οι δύο τελευταίοι µάλιστα είναι και κουµπάροι του.
Όσον αφορά τους κορυφαίους προπονητές µε τους οποίους συνεργάστηκε, έχει να πει εξαιρετικά λόγια για τον Νίκο Βλαζάκη στα Χανιά, τον Ηλία Μαχαίρα, τον Σέρβο Λούµποµιρ Μέτκιτς, το Μάκη Βολτυράκη, τον Βαγγέλη Πάτερο και τον Χέρβο Κόλιανιν.Και φυσικά, δεν θα µπορούσε να µην αναφέρει τον κορυφαίο όπως τονίζει Έλληνα προπονητή, που συνεργάστηκαν άψογα επί σειρά ετών σε Εθνική και Ολυµπιακό, τον Θοδωρή Βλάχο. «Καθένας τους µου έδωσε κάτι και µε εξέλιξε σηµαντικά».
Ανεκπλήρωτη επιθυµία όπως λέει δεν έχει ο Μανώλης, καθώς θεωρεί πολύ τυχερό τον εαυτό του για όσα πέτυχε, παρότι φυσικά είχε και άλλους στόχους όσο αγωνιζόταν.
Ερωτηθείς για το γεγονός ότι δεν αγωνίστηκε σε άλλη Ολυµπιάδα µετά το Ρίο το 2016, υποστηρίζει πως δεν το επεδίωξε διότι ήταν πολύ δύσκολο εγχείρηµα να διατηρηθεί σε αυτό το επίπεδο και δεν ήθελε να κουράσει υπερβολικά το σώµα του µετά τα 32, καθώς όπως τονίζει, ό,τι κάνει θέλει να το κάνει σωστά.
Ο πρώην διεθνής αστέρας, κάνοντας αναφορά δικό του αύριο, σχολιάζει:«Αναµονή. Θέλω να δώσω χρόνο στην οικογένειά µου. Σίγουρα µε ενδιαφέρει να µείνω κοντά στο χώρο, ωστόσο δεν υπάρχει ακόµη κάτι
συγκεκριµένο».
∆ύο γκολ που όπως τονίζει δεν θα ξεχάσει ποτέ, είναι τα δύο τέρµατα που πέτυχε µε το σκουφάκι του Εθνικού το 2006 στον πρώτο και τον τρίτο τελικό απέναντι στον ΟΣΦΠ, γκολ που έδωσαν τον τίτλο στην οµάδα του.
Οι αντίπαλοί του τους οποίους έχει να θυµάται ως τους πιο δύσκολους που έχει βρει απέναντί του, είναι ο Κάσας, ο Βάργκα, ο Πρλαΐνοβιτς, ο Περόνε, ο Χρήστος Αφρουδάκης, ο Γιώργος Ντόσκας και ο Γιάννης Φουντούλης. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά µάλιστα, λόγω της θέσης του στα δεξιά, έβρισκε µπροστά του κάθε φορά «θηρία» της παγκόσµιας υδατοσφαίρισης και έπρεπε να τους αντιµετωπίσει στα ίσα.
«Οι αθλητές πρέπει να είναι πρότυπα για όλους. Αυτό επεδίωκα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας µου και πραγµατικά εύχοµαι για αυτό να µε θυµούνται στο µέλλον», είναι το µότο το οποίο τον χαρακτηρίζει όπως λέει µέχρι και σήµερα.
ΠΗΓΗ KOEMAG
