Αντίο γίγαντα Αλέξανδρε

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) αποχαιρετά με οδύνη τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη. O δις ασημένιος Ολυμπιονίκης του Τάε Κβον Ντο μας άφησενωρίς, σε ηλικία 43 ετών, μετά από σκληρή μάχη επί δύο χρόνια με μία σπάνια μορφή καρκίνου (καρκίνωμα nut).

Η κληρονομιά που αφήνει σε όλους μας είναι αυτές οι τελευταίες φράσεις του στην τελευταία επιστολή του από πρόσωπο του οικείου περιβάλλοντός του, η οποία αναρτήθηκε στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook, αφού άφησε την τελευταία πνοή του τα ξημερώματα της Παρασκευής, 14 Οκτωβρίου.

«Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου. Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου».

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) εκφράζει ειλικρινή συλλυπητήρια προς την οικογένειά του, τη σύζυγό του Δώρα και τα δύο παιδιά του Ελεάννα και Γιώργο.

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1979 στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το Τάε Κβον Ντο από το αθλητικό σωματείο «Μέγας Αλέξανδρος» σε ηλικία τριών ετών και συγκεκριμένα το 1982. Ο πατέρας του ήταν πρωταθλητής του Τάε Κβον Ντο και ήταν αυτός που του καλλιέργησε την αγάπη για το άθλημα. Σπούδασε Φυσική Αγωγή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), ενώ εργαζόταν ως πυροσβέστης.

Τα δύο ασημένια μετάλλια που κατέκτησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004) και του Πεκίνου (2008) στην κατηγορία των +80 κιλών ήταν οιπιο λαμπρές στιγμές του στη μεγάλη αθλητική καριέρα του. Τον Δεκέμβριο του 2008 ψηφίστηκε με 1.875 ψήφους ως ο κορυφαίος αθλητής για το 2008 από τους αθλητικούς συντάκτες μέλη του ΠΣΑΤ.  

Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Ρώμη το 2008 στην κατηγορία των +87 κιλών και το χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αγίας Πετρούπολης το 2010. Ενδιάμεσα το 2009 κατετάγη 5ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Σε νεαρή ηλικία, το 1996 αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης και Κόσμου στους έφηβους, ενώ το 1997 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες. Το 2004 επέστρεψε με το χρυσό μετάλλιο από την Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα, ενώ είχε χαρίσει το χάλκινο μετάλλιο στην Ελλάδα, το 1998 και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.

Μόνο η οικογένειά του και οι στενοί φίλοι του γνώριζαν για τον τελευταίο αγώνα του απέναντι στον καρκίνο. Ήταν δική του επιθυμία να φύγει με αξιοπρέπεια, όπως έζησε και μέχρι να τον εγκαταλείψουν πια οι δυνάμεις του δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για τις ιδέες του, για τα παιδιά, για τα δικαιώματα των προσφύγων και των αδύναμων αυτού του κόσμου. Και ήταν αυτά τα ιδανικά για τα οποία ύψωνε τη φωνή του που τον έφεραν αρχικά στο αθλητικό Τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο ήταν υποψήφιος Ευρωβουλευτής τον Μάρτιο του 2019, για ν’ αναλάβει καθήκοντα αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του κόμματος τον Σεπτέμβριο του 2020.  

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει τον γίγαντα Αλέξανδρο Νικολαΐδη

Από τον ΠΣΑΤ