Έχουμε σκάσει αλλά κλαίμε από χαρά

Άρθρο του Ολυμπιονίκη Δημήτρη Σελετόπουλου για το αργυρό μετάλλιο της Εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης των ανδρών (ηττήθηκε στον τελικό του παγκόσμιου πρωταθλήματος της Φουκουόκα με 14-13 από την Ουγγαρία στα πέναλτι, κανονική διάρκεια 10-10). 

Η τοποθέτηση Σελετόπουλου: 

»3η φορά που είδα το ματς. Και φυσικά αισθάνομαι σαν ανέκδοτο. Φωνάζω γκολ στο σουτ του Κάκκαρη, πανηγυρίζω σε κάθε γκολ και περιμένω κάτι να αλλάξει. Σταμάτα επιτέλους αγόρι μου. Θα μπουν στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση!!!

Ο Θοδωρής έκανε λάθος. Οκ, το παραδέχτηκε και ο ίδιος. Η κόντρα στο πόλο 2-1 και 3-2 είναι το πιο εύκολο γκολ. Είναι όμως?
Ο Κάκκαρης δέχεται την μπάλα σε κλασσική φάση 3-2, στο κέντρο του τέρματος και σουτάρει. Δεν βάζει όμως γκολ. Κι εκεί καταλαβαίνεις ότι κάποιος δεν θέλει να πάρει αυτό το χρυσό η Ελλάδα.
Ο Φουντούλης κλέβει την μπάλα σε φάση που αν οι διαιτητές έδιναν φάουλ δεν θα λέγαμε τίποτα. Αφησαν την διεκδίκηση και δεν κοίταξαν τον χρόνο ούτε το σκορ. Μαγκιά τους. Ο Παπαναστασίου καταλαβαίνει άμεσα το λάθος των Ούγγρων και φεύγει στην κόντρα. Είμαστε καθαρά 2-1. Πιθανότητες για γκολ? 90%. Αμ δε! Μισό λεπτό πριν, πάλι 90% ήταν οι πιθανότητες και δεν το βάλαμε. Θα το βάζαμε? Ποιός ξέρει?
Ταιμ άουτ για το οποίο καταλαβαίνει ο προπονητής μας ότι έχει κάνει λάθος. Λέει στους παίκτες του: Δεν πειράζει, πάμε να παίξουμε παραπάνω να το βάλουμε. Δυστυχώς το παραπάνω δεν παίζεται καλά από την εθνική μας και πάμε στα πέναλτι.
Εκεί η μπάλα καίει. Οι 2 έμπειροι παίκτες των 2 ομάδων χάνουν τα πρώτα. Αυτός ο κάποιος που είπε και ο Γιώργος Αφρουδάκης, μας κάνει πλάκα. Ο Βόγκελ που είναι μέτριος σε όλο το ματς, πιάνει 4 (τέσσερα) πέναλτι. Και οι Ούγγροι παίρνουν το χρυσό επειδή έχασαν 3.
Ερχεται η ώρα για τις απονομές. Σχεδόν πάντα καλύτερος τερματοφύλακας βγαίνει αυτός των νικητών κι ας μην είναι. Ετσι έγινε στο Τόκιο που βγήκε ο Μίτροβιτς αντί του Ζερδεβά. Τώρα όμως φαίνεται του το χρώσταγαν. Βέβαια γενικά οι δημοσιογράφοι του πόλο είναι αστα να πάνε. Και δεν μιλάω μόνο για τους δικούς μας. Εβγαλαν καλύτερη εφτάδα στο τουρνουά και δεν έβαλαν ούτε φουνταριστό ούτε αμυντικό. Ρε μπας και καταργήθηκαν οι θέσεις και δεν το πήραμε είδηση? Επίσης ο Βλάχος δέχτηκε την επική ερώτηση μετά την συγγνώμη του: Πες μας τι συνέβη και ζητάς συγγνώμη. Τι να πεις!
Ο Βλάχος έστειλε όλο τον κόσμο αδιάβαστο. Εβαλε τα κλάμματα, αλλά στάθηκε στο ύψος του. Αμέσως γυρίζει πίσω και αφήνει όλο τον κόσμο ξερό. Μα όλο.
Το γνώθι σ’ εαυτόν είναι δουλειά ολόκληρης ζωής!

Πόσο δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση των πολιτικών. Για θέματα πάρα πολύ πιο σημαντικά από τον αθλητισμό, εκεί που χάνονται ζωές, δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Από συγγνώμη? Καλά πλάκα κάνετε?
Ενας μόνο παραιτήθηκε από ευθιξία. Την ξέχασε όμως και ξανάβαλε για βουλευτής. Κι εμείς τον βγάλαμε 1ο στην περιφέρειά του. Δηλαδή τον συγχωρήσαμε 2-3 μήνες μετά. Αρα ποιός φταίει?

H εθνική μας θα επιστρέψει στην Ελλάδα αύριο μεθαύριο. Στο αεροδρόμιο είμαι βέβαιος ότι εκτός των ανθρώπων του πόλο και τις οικογένειες των παικτών, θα βρεθούν και πολιτικοί. Θα υποσχεθούν πάλι τα δέοντα, θα βγάλουν καμιά 100στη φωτογραφίες και θα γυρίσουν στο σπίτι τους απόλυτα ευτυχισμένοι. Αντε να πουν και μια παρηγοριά παραπάνω στον Θοδωρή.
Θοδωρή μην τους ακούς. Γράψτους στα παλιά σου τα παπούτσια. Αυτοί πρέπει να σου πουν ευχαριστώ για την αντίδραση που οι ίδιοι δεν θα έχουν ποτέ. Πρέπει να πουν ευχαριστώ στην μεγαλύτερη ομάδα των τελευταίων χρόνων, σε κάθε παίκτη ξεχωριστά. Να πουν ευχαριστώ για τις αξίες τους.

Διαβάζω οτι ο Θοδωρής απομονώθηκε στο δωμάτιό του. Λογικό για έναν νοήμονα άνθρωπο.
Εύχομαι να το ξεπεράσει το συντομότερο δυνατόν. Και σε τελική τι έγινε? Ολη η ζωή μας είναι αποφάσεις που παίρνουμε.

Ο Βολταίρος είπε: Να αγαπάς την αλήθεια αλλά να συγχωρείς το λάθος.
Εμείς, όλοι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με το άθλημα, που έχουμε σκάσει επειδή ήρθαμε 2οι στο Παγκόσμιο, έχουμε φυσικά συγχωρήσει αυτό τον άνθρωπο που οδηγεί την εθνική μας εδώ και 8 χρόνια με επιτυχία. Κλαίμε μαζί του όχι για αυτό το γαμημένο ταιμ αουτ, αλλά για την απώλεια του χρυσού. Και κλαίμε από χαρά που τα παιδιά μας ανέβηκαν και πάλι στο βάθρο.

Τελειώνω λέγοντας το εξής: Ενας καλός φίλος με πήρε τηλέφωνο δακρυσμένος μετά από 1 ώρα που είχε τελειώσει το ματς και μου είπε: Είμαι περήφανος που έπαιξα αυτό το άθλημα. Είμαι περήφανος που ο γιος μου το υπηρετεί. Είμαι περήφανος που έχουμε τέτοιο ήθος. Είμαι περήφανος ρεεεεεεεεεεεε.

ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ!».