Έφηβος ετών 99

Η 10η Μαρτίου είναι μια ιστορική μέρα για τον ελληνικό αθλητισμό, καθώς σαν σήμερα πριν από 99 ολόκληρα χρόνια ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός. Μια ομάδα με ουκ ολίγους τίτλους εντός κι εκτός συνόρων, σε όλα τα σπορ, που αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους και αποτελεί τον μεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλογο στην Ευρώπη, με τίτλους και διακρίσεις κάθε χρόνο.

Η συγχώνευση δύο πειραϊκών σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς (Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου) και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς, οδήγησε στην ίδρυση του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς (Ο.Σ.Φ.Π.) την 10η Μαρτίου 1925 στην ταβέρνα του Μοίρα στην καρδιά του Πειραιά.

Ανάδοχος του ονόματος ήταν ο Νότης Καμπέρος, ο οποίος έδωσε τέλος στις όποιες διαφωνίες με την έμπνευσή του. Ο Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε το «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» και ο τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα. Το όνομα του νέου συλλόγου επιλέχθηκε ώστε να υποδηλώνει το πάθος, την αθλητική ισχύ, την ευγενική άμιλλα, τη δίκαιη νίκη, έννοιες που περικλείονται στο λεγόμενο ολυμπιακό ιδεώδες. Υπό το σκεπτικό αυτό επιλέχθηκε και ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος ως έμβλημα με κυρίαρχα χρώματα το κόκκινο και το λευκό.

Ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού ήταν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ιδιοκτήτης εμπορικού καταστήματος. Επιφανείς παράγοντες του Πειραιά στήριξαν έμπρακτα την ίδρυση του Ολυμπιακού. Μεταξύ άλλων, ενεργή συμμετοχή είχαν οι Μιχάλης Μανούσκος, βιομήχανος της πόλης, ο Νότης Καμπέρος, ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, διευθυντής του Ταχυδρομείου, ο Νίκος Ανδρόνικος, έμπορος, ο Δημήτρης Σκλιάς, αξιωματικός του Στρατού, ο Νικόλαος Ζαχαρίας, δικηγόρος, ο Αθανάσιος Μέρμηγκας, συμβολαιογράφος, ο Ιωάννης Κεκκές, χρηματομεσίτης και βεβαίως όλη η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.

Ο Μανούσκος σημάδεψε με την παρουσία του και την προσφορά του και τον Ολυμπιακό αλλά και τον Πειραιά. Εκτός από το ότι ήταν ο πρώτος πρόεδρος των πρωταθλητών Ελλάδας από το 1925 έως το 1928 διετέλεσε στο ίδιο αξίωμα ακόμα δύο φορές. Ήταν τις περιόδους 1937-1939 και 1945-1950. Το 1938 διορίστηκε από την κυβέρνηση Μεταξά Δήμαρχος Πειραιά (σ.σ. γεγονός για το οποίο κατηγορήθηκε). Θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1941. Αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Γερμανούς, υποβάλλοντας την παραίτησή του λίγο μετά την εισβολή τους. Ως πρόεδρος της ομάδας του Ολυμπιακού πανηγύρισε πρωτάθλημα το 1937, το 1938, το 1947 και το 1948. Επίσης ήταν και στο Κύπελλο του 1947. Ο Μανούσκος διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της Αντιφθισικής Εταιρείας (με δράση υπέρ του αντιφυματικού αγώνα που μάστιζε τότε τον ελληνικού πληθυσμό), του Πατριωτικού Ιδρύματος (δράση υπέρ του παιδιού), του Αντικαρκινικού Ινστιτούτου αλλά και ιδρυτής των Παιδικών Εξοχών και του Θεμιστόκλειου γυμναστηρίου.

Επίσης ήταν ιδρυτής της Λέσχης του Ολυμπιακού στο Πασαλιμάνι και των γηπέδων έναντι αυτής, τα οποία και κατασκεύασε για να παίζουν τα παιδιά της εποχής. Είναι χαρακτηριστικό πως επί των ημερών του στον Πειραιά έγιναν πολλά έργα όπως μπορείτε να δείτε και Ο Μανούσκος που ήταν γεννημένος το 1845 είχε χρηματίσει και πρόεδρος της ΕΠΟ αλλά και του ΣΕΓΑΣ. Μετά από πολύμηνη μάχη με μία σοβαρή ασθένεια απεβίωσε το πρωί της 11ης Δεκεμβρίου του 1952. Η… μοίρα το θέλησε να πεθάνει όταν Δήμαρχος Πειραιά ήταν ο ερυθρόλευκος Γιώργος Ανδριανόπουλος και έναν μήνα μετά τον θάνατο του Γιάννη Ανδριανόπουλου. Η κηδεία του έγινε στον Άγιο Κωνσταντίνο Πειραιώς ενώ όλη η πλατεία μπροστά από το ναό καθώς και η πλατεία Κοραή ήταν γεμάτη από κόσμο.

Το όνομα και το έμβλημα

Το όνομα, το έμβλημα και το χρώμα δεν επιλέχθηκαν τυχαία. Ολυμπιακός ονομάστηκε καθώς στόχος του νέου συλλόγου ήταν να εργαστεί κάτω απ’ το φως των Ολυμπιακών ιδεωδών, δηλαδή της αθλητικής ισχύος, της ευγενικής άμιλλας, του παθιασμένου αγώνα και της νίκης με ήθος. Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σύμβολο του ευγενούς αγωνιστή που στεφανώνεται στα στάδια των δίκαιων αγώνων. Το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το πάθος, τη δύναμη και τη νίκη, ενώ το λευκό την αγνότητα, την αναγέννηση και την ευγενή άμιλλα.

Ο Ολυμπιακός στα πρώτα του βήματα μεγαλούργησε ως ποδοσφαιρικό σωματείο. Πολύ γρήγορα «έσβησε» όλους τους Πειραιώτες ανταγωνιστές και έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα, με πρεσβευτές τη θρυλική πεντάδα της οικογένειας των Ανδριανόπουλων που αποτέλεσε την επίθεση της ομάδας. Γιάννης, Ντίνος, Γιώργος, Βασίλης, αργότερα ο Λεωνίδας και για λίγο ο Στέλιος έγιναν ό φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων.

Η οικογένεια Ανδριανόπουλου είχε μακρά αθλητική παράδοση στον Πειραιά και με την ίδρυση της νέας ομάδας συσπείρωσαν τις δυνάμεις τους, ενώ ο ιδιοκτήτης εμπορικού καταστήματος Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός δεν περιορίζεται μόνο στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Διαθέτει τμήματα μπάσκετ, βόλεϊ, στίβου, κολύμβησης, πυγμαχίας, πάλης, άρσης βαρών, πόλο, ιστιοπλοΐας, κωπηλασίας, κανόε καγιάκ, σκοποβολής και επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Έχει κατακτήσει πάμπολλους τίτλους σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο. Οι ομάδες του μπάσκετ, του βόλεϊ και του πόλο έχουν στην κατοχή τους πολλούς ευρωπαϊκούς τίτλους.

Ο πρώτος ύμνος

Οι ανεπανάληπτες επιτυχίες του 1931, καθιστούν τον Ολυμπιακό φόβητρο των αντιπάλων. Με τους Γραμματικόπουλο, τους αδελφούς Ανδριανόπουλους, τον Μ. Λεκκό, τον Κουράντη, τον Τερεζάκη, τον Πεζώνη, τον Ράγγο, τον Πανόπουλο, τον Κουράντη, τον Κορωναίο, τον Πανόπουλο, το Σοφρά, τον Χρυσαφόπουλο, τον Βοζικιάν, τον Γεωργουράκη, τον Γκίκα Δέδε, γράφει θριάμβους και κατακτάει το Πανελλήνιο πρωτάθλημα με 11 νίκες, 2 ισοπαλίες και 1 ήττα. Κερδίζει 3-1 τους Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Άρη, Ηρακλή, ΠΑΟΚ, Απόλλωνα και 4-1 τον Εθνικό! Τα τρία γκολ απέναντι στις 6 ομάδες, αποτελούν πηγή έμπνευσης για τον Μίμη Βασιλειάδη να γράψει τους στίχους και τον Γιάγκο Λαουτάρη να συνθέσει τον πρώτο Ύμνο του Ολυμπιακού, που ακουγόταν όπου κι αν αγωνιζόταν η ομάδα. Ένας ύμνος που τον τραγουδούσαν οι παίκτες και οι φίλαθλοι μέσα και έξω από το γήπεδο με σφιγμένες γροθιές και δάκρυα στα μάτια. Ένας ύμνος που συγκινούσε, συγκλόνιζε και ηλέκτριζε ολόκληρη την Ελλάδα. Είχε γίνει της μόδας, ακουγόταν στα γραμμόφωνα, στα πάρτυ, στις εκδρομές, παντού. Αντηχούσε σε όλο τον Πειραιά, την Αθήνα. Ακόμα και τη Θεσσαλονίκη!

Η αφορμή για τον ύμνο

Το «Ολυμπίκ – Ολυμπιακέ» είναι τραγούδι του αείμνηστου τραγουδιστή και συνθέτη Βαγγέλη Περπινιάδη και έγινε ο ύμνος της ομάδας του Ολυμπιακού. Το τραγούδι γράφτηκε με αφορμή τη νίκη του Ολυμπιακού, που τον οδήγησε στην κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου το 1963. Τότε που ο Ολυμπιακός νίκησε και στην Κωνσταντινούπολη, στο στάδιο Μιράτ Πασά, τη βουλγαρική Λέφσκι με σκορ 1-0, χάρη σε κεφαλιά του Μίμη Στεφανάκου.

Την ίδια νύχτα, 19 προς 20 Σεπτεμβρίου του 1963, η ομάδα του Ολυμπιακού επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και, όπως συμβαίνει συνήθως μετά από μεγάλες επιτυχίες, οι οπαδοί της ομάδας και όχι μόνο, χιλιάδες φίλαθλοι – τότε το Βαλκανικό Κύπελλο είχε ιδιαίτερη σημασία από πλευράς γοήτρου – είχαν συρρεύσει για να υποδεχθούν τους θριαμβευτές. Υπολογίζεται ότι βρέθηκαν στο αεροδρόμιο τουλάχιστον δέκα χιλιάδες άνθρωποι, ενώ περίπου πέντε χιλιάδες ακολούθησαν στη συνέχεια με τα πόδια τους ποδοσφαιριστές μέχρι τον Πειραιά, όπου βέβαια έγινε ο μεγάλος χαλασμός, αφού περίμεναν εκεί και άλλοι φίλοι του Ολυμπιακού για να γιορτάσουν τον μεγάλο θρίαμβο.

Ανάμεσα στους φιλάθλους ήταν και ο μεγάλος τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου με τον φίλο του Τάκη Λαζόπουλο. Τελειώνοντας η φιέστα και τα πανηγύρια, αργά τη νύχτα και μες στην χαρά τους, κίνησαν να βρουν τον κοινό τους φίλο Βαγγέλη Περπινιάδη στο σπίτι του στο Χαϊδάρι για να του περιγράψουν τον θρίαμβο του Ολυμπιακού. Ο Περπινιάδης τους καλοδέχτηκε με χαρά, ξύπνησε την γυναίκα του Μαρίτσα να τους φτιάξει καφέδες και άρχισαν όλοι μαζί να συζητούν και να θυμούνται τους θριάμβους του Ολυμπιακού εναντίον μεγάλων ομάδων, όπως τη νίκη επί της Σάντος του Πελέ, που είχε σημειωθεί δύο χρόνια πριν το 1961. Μέσα σε αυτή την πανηγυρική και ενθουσιώδη ατμόσφαιρα της συζήτησης, ο Περπινιάδης εμπνεύστηκε και επιτόπου ξεκρέμασε το μπουζούκι του και το… γρατζούνισε, ψιθυρίζοντας τα πρώτα στιχάκια που του είχαν έρθει στο μυαλό: “Ολυμπίκ- Ολυμπίκ – Ολυμπιακέ, Φλαμένγκο, Λέφκι νίκησες, Σάντος και Ζαγκλεμπιέ“.

Στη συνέχεια, το ίδιο βράδυ και αφού έφυγαν μετά από λίγη ώρα οι φίλοι του, έγραψε τα υπόλοιπα. Προς τα ξημερώματα ολόκληρο το τραγούδι ήταν έτοιμο. Το έγραψε πρόχειρα σε ένα μαγνητόφωνο και νωρίς το πρωί τηλεφώνησε στον Μίνωα Μάτσα, το αφεντικό της δισκογραφικής εταιρείας “Μίνως”. Τον ενημέρωσε για το τραγούδι, και στη συνέχεια έβαλε το μαγνητόφωνο στο ακουστικό του τηλεφώνου για να το ακούσει. Ο Μάτσας, πολύπειρος στην δισκογραφία μόλις το άκουσε κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο και του είπε «φέρ’ το αμέσως, σε δύο ώρες μπαίνεις με την ορχήστρα σου στο στούντιο». Πράγματι, σε δύο ώρες άρχισε η εγγραφή του τραγουδιού που χάλασε κόσμο. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ξεπέρασε τις 350.000 πωλήσεις, ενώ βέβαια συνεχίζει να πουλάει μέχρι τις μέρες μας, αφού το τραγούδι έγινε ύμνος της ομάδας του Ολυμπιακού.

Ο σημερινός ύμνος

Το 1981 καθιερώνεται ο ύμνος που γνωρίζουν οι περισσότεροι σήμερα. Τους στίχους γράφει ο Κ. Κιλιμάντζος και τους μελοποιεί ο συνθέτης Σπύρος Βαλσαμάκης. Πρώτος ερμηνευτής ήταν ο Χριστάκης Βολιώτης. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο Ύμνος έγινε πιο μοντέρνος, όσον αφορά τη μελοποίηση, αφού οι στίχοι παρέμειναν ίδιοι.

Η τραγωδία της Θύρας 7

Το ντέρμπι με την ΑΕΚ στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των φίλων του Ολυμπιακού αλλά και ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας.

Ο Ολυμπιακός συνέτριψε με 6-0 την αντίπαλο του και οι οπαδοί των «ερυθρόλευκων» έτρεχαν χαρούμενοι προς τη Θύρα 1, όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το τέλος του αγώνα. Για κακή τύχη όλων, η πόρτα της Θύρας 7 ήταν μισάνοικτη και ένα γλίστρημα ήταν αρκετό για να ακολουθήσει ένα μαζικό ποδοπάτημα, με 21 άνθρωπους να χάνουν τη ζωή τους και άλλους 55 να τραυματίζονται. Στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» τοποθετήκαν 21 μαύρα καθίσματα στη μνήμη των θυμάτων.

Οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους ήταν οι: Παναγιώτης Τουμανίδης, 14, Κώστας Σκλαβούνης, 16, Ηλίας Παναγούλης, 17, Γεράσιμος Αμίτσης, 18 – οπαδός της ΑΕΚ, Γιάννης Κανελλόπουλος, 18, Σπύρος Λεωνιδάκης, 18, Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19, Νίκος Φίλος, 19, Γιάννης Διαλυνάς, 20, Βασίλης Μάχας, 20, Ευστράτιος Πούπος, 20, Μιχάλης Κωστόπουλος, 21, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23, Σπύρος Ανδριώτης, 24, Κώστας Καρανικόλας, 26, Μιχάλης Μάρκου, 27, Κώστας Μπίλας, 28, Αναστάσιος Πιτσόλης, 30, Αντώνης Κουρουπάκης, 34, Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 και Δημήτριος Αδαμόπουλος, 40.

Αναλυτικά οι τίτλοι του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού:

Πρωταθλήματα Ελλάδας (47): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2020, 2021 και 2022.

Κύπελλα Ελλάδας (28): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015 και 2020.

Νταμπλ (18): 1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015 και 2020.

Σούπερ Καπ (4): 1980, 1987, 1992 και 2007.

Βαλκανικό Κύπελλο (1): 1963.

Οι διεθνείς και ευρωπαϊκοί τίτλοι του Ολυμπιακού στα υπόλοιπα αθλήματα:

Ποδόσφαιρο: 1963 Βαλκανικό Κύπελλο (ποδόσφαιρο) / Ολυμπιακός – Λέφσκι Σόφιας 1-0

Μπάσκετ – Άνδρες: 3 Euroleague (1997, 2012, 2013), 1 FIBA Intercontinental Cup (2013)

Πόλο – Άνδρες: 2 Πρωταθλήματα Ευρώπης (2002, 2018), 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης (2002)

Πόλο – Γυναίκες: 3 Euroleague (2015, 2021, 2022), 1 LEN Trophy (2014), 3 Σούπερ Καπ Ευρώπης (2015, 2021, 2022)

Βόλεϊ – Άνδρες: 2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης (1996, 2005), 1 Challenge Cup (2023)

Βόλεϊ – Γυναίκες: 1 Challenge Cup 2018