« Άνοιξα τον δρόμο στις νέες γενιές»

Ένα μήνα μετά, στις 2 Σεπτέμβρη, στο κολυμβητήριο Γουδή, ο Απόστολος επέστρεψε στην Αθήνα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής του και παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό της κολυμβητικής ομοσπονδίας, έχοντας πάντα δίπλα του τον προπονητή Παναγιώτη Βελέντζα. Στο πλαίσιο της συνέντευξης πραγματοποιήθηκε και η φωτογράφιση για τις ανάγκες του εντύπου με την άδεια του ΟΠΑΝΔΑ.

Κυρίαρχο θέμα της τοποθέτησης τόσο του ολυμπιονίκη, όσο και του προπονητή του, ήταν τα επόμενα βήματα στην καριέρα του και η διαχρονικότητά του στον χώρο, κάτι σπάνιο για κάποιον αθλητή επιπέδου. Να θυμίσουμε ότι ο Απόστολος Χρήστου πρωταγωνιστεί στην παγκόσμια σκηνή από το 2013 έως σήμερα, 11 ολόκληρα χρόνια. Που οφείλεται αυτό;

«Οφείλεται στην ποιότητα του αθλητή και στο χαρακτήρα του. Ο Απόστολος έχει πετύχει κάτι που λίγοι αθλητές έχουν καταφέρει στην καριέρα τους. Έχει κατακτήσει όλα τα μετάλλια στις κορυφαίες διοργανώσεις εφήβων και ανδρών. Ολυμπιακά μετάλλια, παγκόσμια και ευρωπαϊκά. Πρόκειται για έναν αδαμάντινο χαρακτήρα. Είναι πολύ καλός άνθρωπος, συνεργάσιμος, προσγειωμένος στην πραγματικότητα, επίμονος, υπομονετικός, παιδί που θέτει στόχους και τους υλοποιεί. Έχω συνεργαστεί άψογα και ακούραστα μαζί του» αναφέρει στην τοποθέτηση του ο Παναγιώτης Βελέντζας και προσθέτει: «Μακάρι να συνεχίσουμε αυτή τη συνεργασία κι άλλα χρόνια. Εύχομαι όμως και ελπίζω όταν σταματήσει την καριέρα του να μπορούμε να συναντιόμαστε συχνά σαν δύο πολύ καλοί φίλοι. Γιατί όχι και συνεργάτες, αφού ο Απόστολος έχει πάντα στο μυαλό του να ασχοληθεί με την προπονητική στο μέλλον».

Ο Απόστολος υλοποίησε τον πιο μεγάλο στόχο που είχε στην καριέρα του κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο στο Παρίσι. Είχαν προηγηθεί μεγάλες επιτυχίες και σπουδαία μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανδρών – εφήβων. Πώς βλέπει πλέον το μέλλον του; Απαλλαγμένος από το άγχος και έχοντας υλοποιήσει όλους τους στόχους του, μέχρι που μπορεί να φτάσει; Πότε θα σταματήσει;

Με την ευχή και την ελπίδα ότι θα αργήσει αυτή τη στιγμή, πως εκτιμά ο Απόστολος την παρουσία του στην ελληνική κοινωνία μετά από 10 ολόκληρα χρόνια; Θα βρίσκεται στο χώρο; Εάν ναι, πως;

«Θα ‘θελα να μουν ήρεμος, χωρίς άγχη στην καθημερινότητα. Να έχω δημιουργήσει μία οικογένεια. Πάντα στην Ελλάδα, την οποία δεν αλλάζω με τίποτα. Μπορεί οι συνθήκες να είναι εξαιρετικά δύσκολες στην χώρα μας, αλλά όπως φέραμε ένα μετάλλιο στην Ελλάδα με δύσκολες συνθήκες, έτσι μπορούμε να ζήσουμε στην Ελλάδα με δύσκολες συνθήκες» τονίζει ο Απόστολος και προσθέτει:

«Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι ότι δεν θα λείψω ποτέ από το χώρο της κολύμβησης. Μπορεί να μην ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτόν, θα είμαι όμως εκεί, πάντα παρών» αποφαίνεται ο Απόστολος που ολοκληρώνει σε λίγο το Α επίπεδο προπονητικής και δεν κρύβει την επιθυμία του κάποια στιγμή να ασκήσει το επάγγελμα αυτό.

Οι επόμενοι Ολυμπιακοί αγώνες θα γίνουν στο Λος Άντζελες το 2028. Πολύ μακριά αλλά και πολύ κοντά.

«Πάντα υπήρχε ο στόχος για το 2028. Πρόκειται για μια μεγάλη διοργάνωση στην οποία ο Απόστολος θα είναι 32 ετών. Κανένας αθλητής δεν είναι αδιάφορος σε αυτό το επίπεδο, πόσο μάλλον ο Απόστολος. Όμως μέχρι τότε θα πάμε βήμα – βήμα. Μεσολαβούν μεγάλοι αγώνες σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο» εκτιμά ο Παναγιώτης Βελέντζας και συμπληρώνει:

Πως μπορεί ο Απόστολος να παραμείνει σε κορυφαίο επίπεδο, λειτουργώντας μέσα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον;

Ο Παναγιώτης Βελέντζας λέει:

«Δεν ζητάμε πολλά. Λίγο περισσότερο ενδιαφέρον για μας. Να βελτιώσουμε λίγο τις συνθήκες της καθημερινότητας. Έχω ήδη κάνει τις προτάσεις μου. Θα ήταν ιδανικό να γίνονται οι προπονήσεις μας στο κλειστό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ και όχι στο ανοιχτό, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Εκεί όπου είχαμε να αντιμετωπίσουμε το κρύο του χειμώνα, την αφόρητη ζέστη και τους αέρηδες του καλοκαιριού. Επίσης ζητάμε ένα ευέλικτο ωράριο έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες του ολυμπιονίκη».

Ας γυρίσουμε όμως λίγο πίσω στο Παρίσι. Εκεί όπου ο Απόστολος Χρήστου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 200 ύπτιο και έχασε για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου ένα ακόμη μετάλλιο στα 100 ύπτιο.

«Για μένα ο Απόστολος κατέκτησε δύο μετάλλια στο Παρίσι. Στα 100 ύπτιο έχασε το μετάλλιο για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου. Μην ξεχνάμε ότι ήταν ο πρώτος τελικός για τον αθλητή σε επίπεδο ολυμπιακών αγώνων. Στην συνέχεια απαλλαγμένος από άγχος υλοποίησε τον μεγάλο του στόχο στα 200 ύπτιο και απέδειξε πολλά για την προπονητική μας φιλοσοφία και τον χαρακτήρα μας. Απέδειξε το πόσο σπουδαίος αθλητής είναι και την ψυχολογία που διαθέτει. Δεν τα παρατάει ποτέ. Η επίδοση που πέτυχε μάρτυρα ότι τα 200 ύπτιο είναι μία κούρσα στην οποία μπορεί να διακριθεί στο μέλλον. Εξαρτάται από εμάς που θα εστιάσουμε πλέον σε κάθε μία από τις μεγάλες διοργανώσεις που ακολουθούν. Σε ποια αγωνίσματα. 50-100-200 ύπτιο».

Ουδείς μπορεί να ξεχάσει τις αντιδράσεις του Αποστόλου στις συνεντεύξεις που έδωσε στην κρατική τηλεόραση αμέσως μετά το τέλος των τελικών στα 100 και 200 ύπτιο. Κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει τον τρόπο με τον οποίον έχασε το μετάλλιο στα 100 ύπτιο, μια κούρσα που ήταν προτεραιότητά του στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη. Είναι νωπές ακόμη οι μνήμες για την απογοήτευση που ένιωσε και την πίκρα που εξέφρασε μετά απο εκείνον τον τελικό. Τι έγινε ύστερα από εκείνη την δύσκολη στιγμή; Που βρήκε τα σωματικά και κυρίως τα ψυχικά αποθέματα για να φτάσει στο πολυπόθητο ολυμπιακό μετάλλιο;

«Αμέσως μετά την απώλεια του μεταλλίου στα 100 ύπτιο - λέει ο Απόστολος - δεν μπορούσα να ακούσω κανέναν, ούτε τους δικούς μου ανθρώπους, ούτε τους συνεργάτες μου. Την επόμενη μέρα ξύπνησα πολύ άσχημα. Μίλησα με την ψυχολόγο μου, την κυρία Ψυχουντάκη. Μου ζήτησε να αφήσω πίσω την ωραία κούρσα που έκανα, ανεξάρτητα εάν χάθηκε το μετάλλιο. Να γυρίσω σελίδα. Να καθαρίσω το μυαλό μου. Να μην παρατήσω την προσπάθεια και τον κόπο τόσων χρόνων για μια άτυχη στιγμή. Αυτό έκανα. Τα έσβησα όλα από το μυαλό μου και κράτησα μόνο την εμπειρία του πρώτου τελικού των ολυμπιακών αγώνων. Με απελευθέρωσε η κούρσα των 100 μέτρων και μου έδιωξε το άγχος. Με τον χρόνο που πέτυχα στα 200 ύπτιο μπορώ πλέον να διεκδικήσω αρκετά πράγματα.Μπορώ να βελτιωθώ ακόμη περισσότερο με μικρές αλλαγές στην προπόνησή μου».

Μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει στα στέκια των φίλων του υγρού στίβου. Κάποιοι προσπαθούν να συγκρίνουν τα τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια. Όλα αργυρά. Αργυρό για την εθνική υδατοσφαίρισης γυναικών το 2004 στην Αθήνα, αργυρό για τον Σπύρο Γιαννιώτη το 2016 στο Ρίο, αργυρό για την εθνική υδατοσφαίρισης ανδρών το 2021 στο Τόκιο, αργυρό για τον Απόστολο Χρήστου το 2024 στο Παρίσι. Ποιο είναι το πιο σπουδαίο;

«Δεν θέλω να μπω σε αυτή τη συζήτηση. Αναμφίβολα στο κολύμπι ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος, όλες οι χώρες του πλανήτη ασχολούνται με την κολύμβηση. Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω και να ευχηθώ είναι το δικό μου μετάλλιο να αποτελέσει παράδειγμα για τα παιδιά που βρίσκονται σήμερα στο χώρο κι αυτά που θα ακολουθήσουν. Εγώ άνοιξα τον δρόμο και απέδειξα ότι όλα μπορούν να γίνουν. Όλα είναι εφικτά. Ευχή μου να μην καθυστερήσει το δεύτερο ολυμπιακό μετάλλιο στην πισίνα» λέει ο Απόστολος.

Σε λίγους μήνες οι Έλληνες δημοσιογράφοι θα κληθούν να αναδείξουν τον κορυφαίο αθλητή του 2024. Θα νιώσει άσχημα αν ο αθλητής που κατέκτησε έξι μετάλλια το 2024 σε Ολυμπιακούς αγώνες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, δεν έρθει πρώτος; Εάν χάσει από τον υπεραθλητή Μίλτο Τεντόγλου;

«Όχι βέβαια. Τον θαυμάζω τον Μίλτο. Δεν θα νιώσω αδικημένος. Είναι χρυσός σε ό,τι κάνει. Αξιέπαινος. Έχει κατακτήσει δύο διαδοχικά χρυσά μετάλλια στους ολυμπιακούς αγώνες. Βέβαια οφείλω να τονίσω ότι και το δικό μου επίτευγμα είναι σπουδαίο μέσα στην χρονιά» καταλήγει ο Απόστολος Χρήστου.

«Ο Απόστολος κατέκτησε μετάλλια σε ολυμπιακούς αγώνες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Βρίσκεται στην κορυφή. Ποιος όμως μπορεί να αμφισβητήσει την αξία και τα επιτεύγματα του Μίλτου Τεντογλου; Σεβασμός στον Μίλτο» εκτιμά ο Παναγιώτης Βελέντζας.