28 χρόνια χωρίς τον Νώντα ΜΑΣ
Ντόμπρος, αγνός, γενναίος και ατρόμητος
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 28 χρόνια από τον άδικο χαμό ενός μεγάλου αθλητή με ψυχή, του Νώντα Σαμαρτζίδη. Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1965 στις Σέρρες και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρός ξεχώρισε για τη σωματική του δύναμη. Ασχολήθηκε με την κολύμβηση στον Άρη και κατέκτησε πέντε χρυσά μετάλλια στο ελεύθερο. Ήταν πρωταθλητής Ελλάδος στις κατηγορίες εφήβων και νέων το 1982 και το 1983.
Ωστόσο, όπως συνέβαινε τότε, οι λάτρεις του υγρού στοιχείου δεν περιορίζονταν σε ένα σπορ και έτσι ο Νώντας ασχολήθηκε παράλληλα και με την υδατοσφαίριση. Και έζησε πολλές όμορφες στιγμές.
Το μαγικό ταξίδι έμελλε να φτάσει στο τέλος του το μεσημέρι της 22ης Ιουνίου του 1996, όταν συνέβη μία ασύλληπτη τραγωδία στην Παλαιά Επίδαυρο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 31 ετών.
Είχε πάει για ελεύθερη κατάδυση και ψαροντούφεκο (ένα εκ των χόμπι του) μαζί με τη σύζυγο του, επίσης διεθνή πολίστρια, Ντίνα Μαυρίδου και ένα φιλικό ζευγάρι και έχασε την ζωή του. Μπορεί να είχε συνδέσει άρρηκτα όλη του τη ζωή με το υγρό στοιχείο, ωστόσο, έμελλε να είναι αυτό που θα τον… προδώσει και θα τον πάρει μακριά από τους οικείους του μια για πάντα.
Ντόμπρος, αγνός, γενναίος και ατρόμητος σε όλες τις μάχες. Αληθινός μάγκας μιας άλλης εποχής... Αυτός ήταν ο Νώντας Σαμαρτζίδης. Και φεύγοντας, άφησε πίσω του μια μεγάλη νίκη. Το τελευταίο πρωτάθλημα του Εθνικού, που έμεινε στοιχειωμένο δώδεκα χρόνια και γι’ αυτό του το αφιέρωσαν τον Μάιο του 2006 ο Βλοντάκης, ο Κοκκινάκης και ο Μάζης... Δεν έζησε αρκετά. Τον κατάπιε το νερό στα 31 του χρόνια...
Μολονότι γνώρισε ήττες, στην πραγματικότητα πέθανε ανίκητος... Ο Νώντας δεν ήταν ο πιο δυνατός παίκτης που εμφανίστηκε στα χρονικά της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Ήταν ο πιο δυνατός αθλητής στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Τεράστια πλάτη, μικρή μέση, χέρια σαν κουπιά και τετρακέφαλοι βγαλμένοι από τα τετράδια της ιχνογραφίας!
Ο Σαμαρτζίδης είχε υπερφυσική δύναμη, αλλά πάνω απ’ όλα μεγάλη ψυχή. Επίσης αγνοούσε τον κίνδυνο, δεν τον έσκιαζε φοβέρα καμιά... Υπερεκτιμούσε γενικώς τη δύναμη και όλες τις υπερφυσικές ικανότητές του. Δεν τον είχαν προδώσει ποτέ, αλλά ήρθε εκείνη η κακιά ώρα...
Μια ζωή πήγαινε με τη βελόνα στο κόκκινο. Μέσα κι έξω από το νερό.
Ήταν απρόβλεπτος και ικανός να αναποδογυρίσει τον κόσμο αν αισθανόταν ότι τον πειράζουν...
Αυθόρμητος, έλεγε πάντοτε αυτό που σκεπτόταν και πίστευε, χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Γι’ αυτό, όσοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το σκεπτικό του ή να αποδεχτούν την αγνότητά του, τον έλεγαν τρελό και κυκλοθυμικό. Στην πραγματικότητα ήταν ο εαυτός του. Ο Νώντας...
Με τον Άρη ο Σαμαρτζίδης κατέκτησε πέντε χρυσά μετάλλια στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα κολύμβησης και έπαιξε σε έναν τελικό Κυπέλλου.
Με τον Εθνικό πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ελλάδος, εικονογραφώντας το πιο συγκλονιστικό θρίλερ στα χρονικά του αθλήματος... Τον τρίτο τελικό του 1994, όταν μετά την κανονική διάρκεια και την παράταση ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι. Στο τελευταίο του Εθνικού, γιατί το τελευταίο του Ολυμπιακού (Χατζής) το απέκρουσε ο Πάτρας.
Για δέκα χρόνια ο Σαμαρτζίδης αποτελούσε έναν από τους βασικότερους πυλώνες του ελληνικού πόλο. Κληρονόμησε από τον Σταθάκη το σκουφάκι με το νούμερο 3 και το κουμάντο του Εθνικού και από τον (νυν πρόεδρο της ΚΟΕ) Κυριάκο Γιαννόπουλο το αρχηγιλίκι στην Εθνική ομάδα.
Ο Νώντας έπαιξε 319 φορές στην Εθνική και συμμετείχε σε δύο Ολυμπιακά τουρνουά (1988, 1992), δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1991, 1994), δύο Παγκόσμια Κύπελλα (1987, 193) και τέσσερα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (1987, 1991, 1993, 1995).
Η καριέρα του στην Εθνική διακόπηκε πρόωρα, άδοξα και άδικα το 1995, στη Βιέννη. Ο συμπαίκτης και αδερφικός φίλος του Θοδωρής Καλακόνας αρρώστησε και διακομίστηκε στο νοσοκομείο... Ο Νώντας ζήτησε άδεια από τον αρχηγό της αποστολής για να φύγει από το ξενοδοχείο και να επισκεφτεί τον Καλακόνα. Για έναν αδιευκρίνιστο λόγο, ο Δημήτρης Σαρακατσάνης δεν του το επέτρεψε...
Ο Σαμαρτζίδης έκανε αυτό που όριζε η καρδιά του και το πλήρωσε με αποκλεισμό από την ομάδα, μεσούντος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Προτίμησε να ρισκάρει μια καριέρα για να σώσει μια φιλία. Έχασε το σκουφάκι του στην Εθνική, αλλά κέρδισε την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά του.
ΠΗΓΗ KOEMAG
Pisina.net
