«Θα φτάσουμε την Ελλάδα στην κορυφή!»

Είναι μόλις 15 ετών και έχει καταφέρει ήδη να κατακτήσει τη δεύτερη θέση σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με το Εθνόσημο, αλλά και να αγωνιστεί στην Α1 Γυναικών.

Η Ντένια Κουρέτα έχει πατήσει το... γκάζι και δεν πρόκειται να κοιτάξει πίσω και αυτό ακριβώς το μήνυμα μεταφέρει μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στο «BN Sports».

Η ταλαντούχα φουνταριστή της ΝΕ Πατρών, «ξεδιπλώνει το κουβάρι» της συγκλονιστικής επιτυχίας της Εθνικής Ελλάδας των προπονητριών Αλεξίας Καμμένου και Ευτυχίας Καραγιάννη, που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Νεανίδων στο Σίμπερνικ της Κροατίας. Ακόμα, αναφέρεται στο τι πήγε λάθος στον τελικό με τη Ρωσία, στο πως την ωρίμασαν όλα αυτά τα πρωτόγνωρα στη ζωή της γεγονότα, αλλά και στους στόχους του μέλλοντος.

Η συνέντευξη:

- Ντένια έχουν περάσει μόλις λίγα 24ωρα από την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Σίμπερνικ. Είχατε την πίστη μέσα σας από το ξεκίνημα του τουρνουά ότι θα καταφέρνατε ένα τόσο σπουδαίο επίτευγμα;

«Γνωρίζαμε πως είμαστε μια δυνατή ομάδα και πως έχουμε τις προϋποθέσεις για να καταφέρουμε κάτι πραγματικά καλό. Ωστόσο, η νοοτροπία μας ήταν να πηγαίνουμε βήμα-βήμα. Αρχικός μας στόχος ήταν να περάσουμε στην τελική φάση, να μπούμε στα μετάλλια και συνεπώς ο κάθε αγώνας ήταν μια ξεχωριστή πρόκληση.

Πιστεύαμε στους εαυτούς μας και στις ικανότητες μας και θεωρώ πως δίκαια κατακτήσαμε το ασημένιο μετάλλιο».

-Κάνατε το φοβερό σερί των 7/7 νικών μέχρι τον τελικό. Υπήρξε κάποιο παιχνίδι «κλειδί» που αφού το κερδίσατε σκεφτήκατε πως έχει ανοίξει πλέον ο δρόμος για τα μετάλλια;

«Θεωρώ πως το ματς της δεύτερης αγωνιστικής με την Ολλανδία (σ.σ. νίκη με 10-7) ήταν το "κλειδί", καθώς μας εξασφάλισε επί της ουσίας την πρωτιά στον Όμιλο. Αν χάναμε, για να μπούμε στην τετράδα και να διεκδικήσουμε κάποιο μετάλλιο θα πέφταμε πάνω στη Ρωσία και συνεπώς το έργο μας θα δυσκόλευε.

Στόχος μας από την... Αθήνα ήταν να κερδίσουμε την Ολλανδία και αν συνέβαινε αυτό ξέραμε πως όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν. Ήμασταν πολύ προετοιμασμένες γενικότερα για τον Όμιλο, τίποτα δεν μας ξάφνιασε».

-Αντιλαμβάνομαι πως μετά την πρωτιά στον Όμιλο επικράτησε ένας αναμενόμενος ενθουσιασμός μεταξύ σας. Ωστόσο, δείξατε ένα εξαιρετικά ώριμο πρόσωπο και φτάσατε μια «ανάσα» από το χρυσό. Ήταν οι προπονήτριες σας που σας κράτησαν στη... γη στα κρίσιμα σημεία;

 «Σίγουρα οι προπονήτριες μας τόσο η κ.α. Αλεξία Καμμένου όσο και η κ.α. Ευτυχία Καραγιάννη έκαναν εξαιρετική δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Είχαμε συχνές συζητήσεις όλη η ομάδα τόσο πριν τα ματς όσο και μετά, με αποτέλεσμα όλα τα κορίτσια να παραμείνουμε προσγειωμένα και ταπεινά.

Και ακριβώς αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα, μας οδήγησαν στη διάκριση. Δεν υποτιμήσαμε κανέναν αντίπαλο, δεν δείξαμε υπεροψία και είχαμε την ιδανική χημεία μεταξύ μας αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά».

-Και φτάνουμε στον τελικό με τη Ρωσία. Υπήρξε κάτι που δεν κάναμε σωστά ή ήταν και θέμα έλλειψης αντίστοιχης εμπειρίας και δεν καταφέραμε να πάρουμε το χρυσό;

«Η Ρωσία γνωρίζαμε πως είναι μια ομάδα που έχει παίξει σε αρκετούς τελικούς και για εμάς ήταν ο πρώτος. Συνεπώς, πιστεύω ότι το γεγονός αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο. Όσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, στην 3η περίοδο λίγο η κούραση λίγο το άγχος, σαν να πάθαμε ένα... black out και οι Ρωσίδες το εκμεταλλεύτηκαν αυτό.

Ξέφυγαν στο σκορ και μετέπειτα ήταν αρκετά δύσκολο να φτάσουμε στην ανατροπή».

-Τι σας είπαν οι προπονήτριες σας σε εκείνο το σημείο για να σας εμψυχώσουν;

«Μας τόνισαν πως πρέπει να παραμείνουμε ήρεμες και προσηλωμένες στον στόχο μέχρι τη λήξη του αγώνα. Και να έχουμε σωστή τακτική στην άμυνα και μεγαλύτερη διάρκεια στις επιθέσεις μας, ώστε να μπορέσουμε να πλησιάσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε στο σκορ».

-Και έρχεται το σφύριγμα της λήξης. Πόσο δύσκολο είναι εκείνη τη στιγμή να συνδυάσεις δυο συναισθήματα; Από τη μια αυτό της περηφάνειας και της συγκίνησης για την κατάκτηση ενός μεταλλίου και από την άλλη της απογοήτευσης για την απώλεια του χρυσού;

«Όλες μας στεναχωρηθήκαμε και απογοητευτήκαμε όταν τελείωσε ο αγώνας, καθώς θέλαμε όσο τίποτα να βγούμε πρώτες στην Ευρώπη, να ακουστεί ο Εθνικός Ύμνος παντού και να φτάσουμε την Ελλάδα στην κορυφή.

Δεν πιστεύω ότι το ασημένιο μετάλλιο είναι το ταβάνι μας και θέλαμε και θέλουμε ακόμα το κάτι παραπάνω. Δεν είμαστε αχάριστες, γνωρίζουμε ακριβώς τι πετύχαμε, όμως, μπορούμε να φτάσουμε και πιο ψηλά. Χαμένος αγώνας δεν υπάρχει, θεωρώ ότι απ'όλους μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα και πλέον αυτή η ομάδα έχει "χτιστεί" για να πρωταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο και το χρυσό θα έρθει!»

-Όταν σου φόρεσαν το ασημένιο μετάλλιο, ένιωθες να «παγώνει» ο χρόνος;

«Ήταν η πρώτη μου διοργάνωση και συμμετοχή στην Εθνική ομάδα. Όταν, λοιπόν, φόρεσα το μετάλλιο χάθηκαν όλα! Ξέχασα την οποιαδήποτε κούραση, τις οποιεσδήποτε θυσίες και ένιωσα ότι κάθε κόπος μου αντικατοπτρίστηκε σε αυτό το μετάλλιο.

Και όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα δεν περίμενα να επικρατήσει τόσος μεγάλος... ντόρος. Άπαντες μας "αγκάλιασαν" με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και όλα αυτά τα συναισθήματα τα ζω πρώτη φορά στη ζωή μου και χαίρομαι που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες το έζησαν όλο αυτό μαζί μας».

-Οι συνθήκες στο Σίμπερνικ πως ήταν; Σας δυσκόλεψε κάτι κατά την παρουσία σας εκεί;

«Ουσιαστικά λόγω των υγειονομικών πρωτοκόλλων για την προστασία μας από τον κορωνοϊό, βρεθήκαμε σε μια... φούσκα. Μείναμε σε μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα όλες οι ομάδες και οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές.

Ωστόσο, δεν καταφέραμε καθόλου να δούμε την πόλη, ήμασταν από το ξενοδοχείο στην πισίνα και το αντίστροφο».

-Ήταν μια χρονιά αρκετά ιδιαίτερη για εσένα. Πήρες τα πρώτα σου λεπτά συμμετοχής στην Α1 με την ΝΕ Πατρών, έσωσες από πνιγμό τρεις συνανθρώπους μας, οι οποίοι παρασύρθηκαν από τη θάλασσα στην περιοχή του Δημορρηγόπουλου στο Ρίο. Και τέλος ήρθε και το ασημένιο μετάλλιο στην Κροατία. Πόσο πραγματικά σε ωρίμασε αυτή σεζόν, τι πετάς και τι αφήνεις οριστικά πίσω;

«Μπορώ να πω ότι το 2020-21 ήταν μια... "τρελή" χρονιά. Πήρα πρωταγωνιστικό ρόλο στην Α1 Γυναικών με τη ΝΕΠ, γεγονός που με βοήθησε καθοριστικά για να βρεθώ και στην Εθνική ομάδα. Ήταν και το περιστατικό του πνιγμού στο Ρίο που με δίδαξε πάρα πολλά σαν άνθρωπο και με ωρίμασε και βεβαίως το ασημένιο μετάλλιο.

Κρατάω πως η προσπάθεια κάθε ανθρώπου όταν θέλει κάτι τόσο πολύ το καταφέρνει με πίστη και πάθος! Πετάω κάθε αρνητική ενέργεια και όλα όσα μου έκαναν πιο δύσκολη τη χρονιά αυτή, που όμως παράλληλα με σκληραγώγησαν. Όλα έγιναν για κάποιο λόγο».

-Στα 15 χρόνια της η Ντένια Κουρέτα σε τι στοχεύει μελλοντικά;

«Η επόμενη σεζόν θα με βρει στη ΝΕ Πατρών, χωρίς να μπορώ να γνωρίζω τι θα επακολουθήσει. Σίγουρα, θέλω να συνδυάσω με τον καλύτερο τρόπο και τις σπουδές μου και το πόλο και είμαι ανοικτή στο οτιδήποτε. Πλέον δεν πρόκειται να κοιτάξω πίσω».

Πηγή: bnsports.gr