Η πορεία ενός θρύλου
Ο Ηλίας Μάλαμας, ένας Καλαματιανός που έχει γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο της ελληνικής κολύμβησης, τόσο ως αθλητής όσο και ως διοικητικός παράγοντας, γεννήθηκε το 1966 στην Καλαμάτα. Με τα χρώματα του Ναυτικού Ομίλου Καλαμάτας, του Ολυμπιακού και των εθνικών ομάδων, διακρίθηκε στο ύπτιο κατά τη δεκαετία του ‘80. Κατέκτησε πλήθος χρυσών μεταλλίων στα πανελλήνια πρωταθλήματα και εκπροσώπησε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Áντζελες και του 1988 στη Σεούλ.
Μετά την αθλητική του καριέρα, ολοκλήρωσε σπουδές και μεταπτυχιακές σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαγράφοντας στην συνέχεια μία λαμπρή επαγγελματική πορεία σε διευθυντικούς ρόλους. Σήμερα, ως Β’ Αντιπρόεδρος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, παραμένει ενεργός στην στήριξη και ανάπτυξη των αθλημάτων του υγρού στίβου. Συναντήσαμε τον Ηλία Μάλαμα στο ΟΑΚΑ και μιλήσαμε για την αθλητική του καριέρα και τις διοικητικές του προοπτικές και θέσεις στην ΚΟΕ. Τα όνειρα που έχει για την στήριξη του χώρου. Τις επιθυμίες του για να προωθήσει λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν αθλητές, προπονητές και σωματεία.
Ποιος είναι ο Ηλίας Μάλαμας; Πως βρέθηκε στον χώρο; Ποιοι τον οδήγησαν και του έδειξαν τον δρόμο; Γιατί επέλεξε το στυλ του υπτίου για να κάνει καριέρα στην κολύμβηση;
«Γεννήθηκα στην Καλαμάτα το 1966. Στα 18 μου έπιασα το όριο για την Ολυμπιάδα του 1984 στο Λος Áντζελες, αγωνιζόμενος με τον Ναυτικό Όμιλο Καλαμάτας, υπό την καθοδήγηση του πρώτου μου προπονητή, του Ρούσι Σιάροφ.»
«Ξεκίνησα να κολυμπάω με το άνοιγμα του κολυμβητηρίου στην Καλαμάτα το 1977, ενώ πριν έκανα ερασιτεχνικά κολύμπι στην θάλασσα. Τα μεγαλύτερα αδέρφια μου ασχολούνταν με το πόλο, κι έτσι μπήκα κι εγώ στον χώρο.»
Γιατί διάλεξε το ύπτιο; «Όταν μαθαίνεις να κολυμπάς στην θάλασσα, το ύπτιο είναι ασφαλές. Ήταν η φυσική επιλογή και τελικά πρωταγωνίστησα σε αυτό το στυλ.»
Ποιες ήταν οι πρώτες του επιτυχίες; «Με τα χρώματα του Ναυτικού Όμιλου Καλαμάτας συμμετείχα σε Βαλκανικά Πρωταθλήματα και αγωνίστηκα στα 100μ και 200μ ύπτιο στην Ολυμπιάδα του 1984. Στα 100 ύπτιο είχα τον 7ο χρόνο πηγαίνοντας εκεί, είχα κάνει 58:15, αλλά πήγαμε στο Λος Αντζελες εγώ, ο Κρις Στίβενσον και η Σοφία Δάρα και αφού προκριθήκαμε την τελευταία στιγμή η αποστολή ήταν χωρίς προπονητή! Στους προκριματικούς των 100μ είχα χρόνο 58:60 και κατέλαβα την 19η θέση, στα προκριματικά.»
Πώς συνεχίστηκε η καριέρα του Ηλία Μάλαμα; «Δέχτηκα υποτροφία από το UCLA, όπου σπούδασα και κολυμπούσα έως το 1988. Το ίδιο έτος αγωνίστηκα στην δεύτερη Ολυμπιάδα μου, στην Σεούλ, με προπονητή τον κ. Μάρκο Μανταλούφα. Στη συνέχεια, έκανα μεταπτυχιακό (MBA) και σταμάτησα τον αθλητισμό το 1992.»
Η οικογένειά του Ηλία ακολουθεί τα βήματά του; Ασχολείται με το κολύμπι; «Είμαι παντρεμένος με δύο παιδιά. Η κόρη μου, Αλεξάνδρα, σπουδάζει στο Λος Áντζελες. Ο γιος μου, Στάθης, ήταν κολυμβητής και συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό Νέων το 2016, ενώ σήμερα υπηρετεί στο Ναυτικό.»
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση του Ηλία σε αυτή την όμορφη και νοσταλγική κολυμβητική καριέρα; «Η πρώτη μου συμμετοχή ήταν το 1980 στο Βόλο, στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα. Ήμουν μόλις 14 ετών και ήμουν ο μικρότερος στην ομάδα. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, καθώς υπήρχε πολύ οικογενειακό κλίμα στην ομάδα.»
Ποιοι προπονητές επηρέασαν περισσότερο το διάβα του στον χώρο; «Ο Σταμάτης Μαρινέλος, ο Βασίλης Κουφός, ο Ρούσι Σιάροφ και οι προπονητές του Ολυμπιακού, ιδιαίτερα ο Δημήτρης Καρύδης.»
Τι κρατάει ζωντανά στην μνήμη του Ηλίας Μάλαμας από τα χρόνια της αθλητικής του πορείας; «Από το κολύμπι πήρα πολλά. Το άθλημα μου έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσω στην Αμερική και να κάνω πράγματα που δεν είχα καν ονειρευτεί. Σήμερα, προσπαθώ να βοηθήσω νέα παιδιά που βρίσκονται σε καλύτερη ή χειρότερη θέση από αυτή που ήμουν εγώ τότε.»
Ασχολείται πλέον με τα κοινά του υγρού στίβου. Πόσο σημαντικό είναι αυτό; «Ασχολούμαι με τα κοινά για δεύτερη τετραετία. Στην πρώτη θητεία μου ήμουν απλό μέλος και τώρα είμαι δεύτερος αντιπρόεδρος. Όλοι μας προσπαθούμε για το καλύτερο μέλλον της ελληνικής κολύμβησης.»
Ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της Ομοσπονδίας σήμερα; «Οι αθλητές είναι οι πυλώνες της Ομοσπονδίας. Χωρίς αθλητές δεν υπάρχουν ομάδες και δεν υπάρχουν επιτυχίες. Η Ομοσπονδία πρέπει να υποστηρίζει τους αθλητές και τους προπονητές, ενώ πρέπει να ασκήσει πίεση στην πολιτεία για να εξασφαλίσει τις υποδομές του χώρου, τις τόσο πολύτιμες για την εξέλιξη του».
Πώς βλέπει την πορεία της ελληνικής κολύμβησης σήμερα; «Η ελληνική κολύμβηση έχει κάνει μεγάλα άλματα. Οι επιτυχίες των Ελλήνων κολυμβητών στους διεθνείς αγώνες έχουν φέρει το άθλημα πιο κοντά στο κοινό, και πλέον όλο και περισσότερα παιδιά ξεκινούν να ασχολούνται με την κολύμβηση.»
Ήταν από τους πρώτους που άνοιξαν το δρόμο στο ύπτιο. Ποιες είναι οι εντυπώσεις του από τις σύγχρονες επιτυχίες στο ύπτιο; «Η Ελλάδα είναι η χώρα του ύπτιου. Ήμουν από τους πρώτους, αλλά στην συνέχεια είδαμε μεγάλους αθλητές όπως ο Χαράλαμπος Παπανικολάου, ο Άρης Γρηγοριάδης και ο Απόστολος Χρήστου, οι οποίοι διέπρεψαν, έφθασαν στην κορυφή και συνεχίζουν να φέρνουν διακρίσεις και να ενισχύουν το επίπεδο του αθλήματος.»
Μείναμε άφωνοι και δακρύσαμε το καλοκαίρι στο Παρίσι με την επιτυχία του Απόστολου Χρήστου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μετάλλιο του Απόστολου Χρήστου είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού υγρού στίβου. Ήταν μια εξαιρετική διάκριση και σίγουρα το μεγαλύτερο επίτευγμα στον χώρο της κολύμβησης στην Ελλάδα. Δεν θέλω αν μειώσω το επίτευγμα της Εθνικής πόλο αλλά το πόλο παίζεται σε λιγότερες χώρες στον κόσμο, ενώ στο κολύμπι ξεχωρίζεις μέσα από πολύ περισσότερα άτομα. Μπράβο στα παιδιά του πόλο και στον Απόστολο. Συγχαρητήρια σε όλους τους αθλητές που προσφέρουν διακρίσεις στον χώρο».
ΠΗΓΗ KOEMAG