Από το θαύμα στην απαξίωση

Η 16η Αυγούστου 2004 αποτελεί μια ιστορική ημέρα για τον ελληνικό υγρό στίβο, ημέρα κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη έκπληξη στο αγώνισμα των καταδύσεων στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Δίδυμο Θωμάς Μπίμης - Νίκος Συρανίδης, στα 3μ. συγχρονισμένων καταδύσεων. Ένας τελικός σε ένα κατάμεστο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, που ξεκίνησε περίπου στις 21:00.

Η Ελλάδα δεν είχε διακρίσεις ως τότε στο άθλημα των καταδύσεων και έγραψε ιστορία με τα δύο αυτά παιδιά. Προπονητής του Θωμά Μπίμη ήταν ο νυν Ομοσπονδιακός τεχνικός Πέτρος Φυρίγος, ενώ προπονητής του Νίκου Συρανίδη ήταν ο Γιούρι Αρταμόνοφ. Τα ζευγάρια του τελικού ήταν οκτώ: Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Αυστραλία, Βρετανία, Κούβα, ΗΠΑ και Ελλάδα. Τα δυο παιδιά είχαν μια κρυφή ελπίδα για ένα μετάλλιο, ένα χάλκινο μετάλλιο και μαζί όλοι οι Έλληνες που παρακολουθούσαν με αγωνία. Η Ελλάδα εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στην 5η θέση στην κατάταξη αναφορικά με τη βαθμολογία. Στόχος των δύο καταδυτών ήταν να μην βρεθούν κάτω από την 5η θέση και κρυφή ελπίδα ένα μετάλλιο. Οι αντίπαλοι ήταν περίφημοι, ήταν φαβορί και ήταν ξεκάθαρο πως Κινέζοι, Ρώσοι και Αμερικάνοι ήταν μπροστά από εμάς.

Σε ένα κατάμεστο κολυμβητήριο (πολλοί Κινέζοι θεατές), έγιναν πράγματα και θάματα. Τα μεγάλα φαβορί έκαναν λάθος βουτιές και οι ελπίδες για κάτι καλύτερο από την 4η θέση άρχισαν να εμφανίζονται. Η μεγάλη έκπληξη προδιαγράφονταν. Και πράγματι συνέβη! Με 353.34 βαθμούς άφησαν πίσω όλα τα φαβορί και κατέκτησαν το χρυσό, κόντρα σε κάθε προγνωστικό.

«Άλλαξε η ζωή μας από εκείνη την ημέρα»

Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο του Θωμά Μπίμη: «Ποτέ δεν κοιτάζω
τους άλλους ή τον πίνακα. Δεν θέλω να επηρε ζομαι. Ωστόσο δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός ότι είδα με τα μάτια μου τους Κινέζους να χάνουν μια βουτιά. Ο Κινέζος καταδύτης έπεσε πολύ άσχημα και μηδενίστηκε. Τότε είπα από μέσα μου «λες;». Και τότε συνέβη το απίστευτο».

Ο Νίκος Συρανίδης από την πλευρά του θυμάται: «Το χρυσό δεν το περιμέναμε ποτέ. Ελπίζαμε στο θαύμα ενός μεταλλίου, αλλά το χρυσό δεν το περιμέναμε. Άλλαξε η ζωή μας από εκείνη τη μέρα. Σε μια χώρα χωρίς παράδοση στις καταδύσεις, δώσαμε στην Ελλάδα το σημαντικότερο μετάλλιο στο χώρο του υγρού Στίβου.

Ο Θωμάς Μπίμης προσθέτει: «Κοίταζα τον πίνακα σαν χαζός! Δεν το πίστευα», αναφερόμενος στη στιγμή της βαθμολογίας που χάρισε στη χώρα μας το χρυσό.

Τα δύο παιδιά από εκείνη την διάκριση πήραν τα προνόμια που τους άρμοζαν. Ο Νίκος Συρανίδης είναι σήμερα Πλωτάρχης του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ ο Θωμάς Μπίμης βρισκόταν στο Ναυτικό Σώμα ήδη πριν τους αγώνες και αυτό που πέτυχε είναι ότι κέρδισε ένα βαθμό και είναι πλέον και ο ίδιος Πλωτάρχης.

Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις

Παρόλα αυτά, και οι δύο πρωταθλητές εμφανίζονται απογοητευμένοι από το γεγονός ότι μετά από την σπουδαία αυτή επιτυχία, τίποτα δεν άλλαξε ουσιαστικά στο χώρο των καταδύσεων διότι η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να δώσει την ώθηση που έπρεπε στο άθλημα.

«Τολμώ να πω», σημειώνει ο Θωμάς Μπίμης, «ότι το μετάλλιο αυτό ήταν δυστυχώς η ταφόπλακα του αθλήματος και όχι το σκαλοπάτι για να πάει μπροστά. Δεν φταίμε εμείς για αυτό, αλλά κάποιοι άλλοι οι οποίοι θα έπρεπε να ζητήσουν συγγνώμη. Δυστυχώς μικροπολιτικά προβλήματα και καρεκλοθηρία ώθησαν το άθλημα προς τα πίσω αντί για μπροστά. Ό,τι δεν έγινε τόσα χρόνια στο χώρο της ΚΟΕ, θα ήταν υπέροχο να διαφοροποιηθεί τώρα με τη νέα διοίκηση. Ζητάμε τα αυτονόητα, να λειτουργήσουν ξανά τα καταδυτήρια. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο το κλειστό του ΟΑΚΑ, για δύο ώρες την ημέρα, όπου εκεί προετοιμάζονται τα τρία σωματεία αλλά και οι αθλητές της εθνικής ομάδας. Την ίδια ώρα στο χώρο βρίσκονται αθλητές ΑΜΕΑ. Το καταδυτήριο στον Άγιο Κοσμά είναι κλειστό από το 2011. Στο υπάρχον καταδυτήριο κάνουν προπονήσεις τα υπόλοιπα αθλήματα αλλά όχι οι καταδύτες. Αλλά και στην υπόλοιπη χώρα τα καταδυτήρια υστερούν σε υποδομές και είναι εγκαταλελειμμένα, μεταξύ των οποίων και αυτό στην Πάτρα στο «Αντώνης Πεπανός» όπου εμείς είχαμε κάνει τη προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Δεν υπάρχουν σωματεία να υποστηρίξουν τις καταδύσεις στην Πάτρα και ακόμη και ο βατήρας του 1μ. έχει καταργηθεί για τις ανάγκες των υπολοίπων αθλημάτων. Φημολογείται επίσης ότι στο ιστορικό κολυμβητήριο του Ζαππείου, σε περίπτωση ανακατασκευής δεν θα υπάρχει πύργος καταδύσεων. Δεν υπάρχει επομένως ανοικτό καταδυτήριο στην Ελλάδα και ζητούμε από τους ιθύνοντες να δώσουν λύση στα τεράστια ζητήματα υποδομών».

Ο Νίκος Συρανίδης από την πλευρά του προσθέτει:«Υπάρχει ένα πλάνο που οι υπεύθυνοι γνωρίζουν και η νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας πρέπει να το στηρίξει για να μπορέσει το άθλημα να προχωρήσει. Δεν υπάρχουν υποδομές, τα καταδυτήρια αντιμετωπίζουν προβλήματα και θα πρέπει να ανακαινιστούν. Το άθλημα είναι ασφαλές όταν υπάρχουν ασφαλείς υποδομές. Πρόσφατα έγιναν σημαντικές αλλαγές στο ΟΑΚΑ για να καταστεί το πιο σημαντικό κολυμβητικό κέντρο της Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτό αποφασίστηκε να καταργηθεί ο πύργος των καταδύσεων στο ανοικτό κολυμβητήριο έτσι ώστε να δημιουργηθούν νέες πισίνες για τις ανάγκες όλων των αθλημάτων. Αυτό σημαίνει ότι το κλειστό καταδυτήριο θα πρέπει κανονικά να περάσει αποκλειστικά στη διάθεση των καταδυτών. Δεν ζητούμε κάτι παράλογο, αλλά κάτι εφικτό. Δυστυχώς από το μετάλλιο του 2004 και ύστερα δεν υπήρξαν άνθρωποι να νοιαστούν για το άθλημα, παρά μόνο ελάχιστοι που ήθελαν να υπηρετήσουν το χώρο με προθυμία.Μας ζητούσαν να φέρουμε επιτυχίες για να μπορέσει να αναδειχθεί το άθλημα και παρότι φέραμε το σπουδαιότερο μετάλλιο όλων, το άθλημα πήγε πίσω. Ήταν τέτοια η απογοήτευση που αποχώρησα από το χώρο, επέστρεψα όμως το 2015 βλέποντας την πλήρη αποσύνθεση και δημιούργησα ένα δικό μου σωματείο, τους «Πέντε κύκλους». Παραμένω στο χώρο προσπαθώντας να δώσω λύσεις με την παρουσία και την εμπειρία μου, για να μπορέσει το άθλημα να επιστρέψει εκεί που του αρμόζει".