«Απαιτούνται επενδύσεις»
Ο Γιάννης Μηλιδάκης, πρωταθλητής Ευρώπης στο κολύμπι στην κατηγορία νέων την δεκαετία του 80, συνεχίζει να προσφέρει στο άθλημα της κλασικής κολύμβησης από τη θέση του προπονητή. Στον Παναθηναϊκό εργάζεται και παράγει έργο. Ο Γιάννης ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα της σελίδας μας και απέστειλε στο pisina.net το κάτωθι άρθρο σχολιάζοντας τις χαοτικές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους πρωταθλητές σε επίπεδο παροχών και κινήτρων.
Αφορμή για το κάτωθι σχόλιο έδωσε η αναφορά του pisina.net (ΕΔΩ) σε ένα άρθρο της παγκοσμίου φήμης σελίδας SwimSwam που αναφέρθηκε στις αμοιβές - για το 2021 - των κορυφαίων αθλητών του κόσμου. Στη λίστα με τους 10 κορυφαίους περιλαμβάνονται τρεις κολυμβητές. Οι διαφορές όμως – όπως προείπαμε – είναι χαοτικές στην Ελλάδα.
Το άρθρο του Γιάννη Μηλιδάκη έχει ως εξής:
«Φοβάμαι ότι αν παρασυρθούμε σε αντιπαραβολές αμοιβών μεταξύ Ελλήνων Πρωταθλητών κολύμβησης και Αμερικανών ή Ευρωπαίων superstar, συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα...
Αφενός γιατί ένας superstar αμείβεται με ποσά που όλοι οι υπόλοιποι μαζί της ίδιας ομάδας μπορεί και να μη τα φτάνουν... Αφετέρου γιατί για να γίνει κάποιος/α σούπερσταρ θα πρέπει πέρα από τις κορυφαίες ικανότητες που διαθέτει, να δραστηριοποιείται σε άθλημα που κι εκείνο θα είναι σούπερσταρ άθλημα...
Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο Ντρέσελ βρίσκεται ανάμεσα σε δυο ποδοσφαριστές τον Λιονέλ Μεσι και τον Κριστιαν Ρονάλντο, ενώ πρώτος είναι ένας αθλητής πολεμικών τεχνών...
Για να έρθω στη χώρα μας τώρα... υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής από κορυφαίο ποδοσφαιριστή ή μπασκετμπολίστα ή έστω τενίστα; (ο/η τελευταίος/α λόγω αποδοχών από το εξωτερικό φυσικά...)
Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι κάτι τέτοιο δεν το χωράει ο νους μας εδώ...
Μπορεί λοιπόν τον Ντρέσελ και τον Γκολομέεβ στο νερό να τους χωρίζει μια εξαιρετική εκκίνηση του πρώτου, (αυτή είναι η διαφορά τους στα 50 ελεύθερο), αλλά τις κουλτούρες των χωρών τους τις χωρίζει μια άβυσσος...
Κάποτε έλεγα στον Κουλούρη: Δημήτρη αν εμείς οι ίδιοι δυο άνθρωποι δουλεύαμε μαζί στην Αμερική ή στην Αυστραλία, κάτι άλλο θα ήμασταν κι αν ζούσαμε στα Τίρανα, πάλι κάτι άλλο...
Ένας Έλληνας κολυμβητής, μία Ελληνίδα κολυμβήτρια, ένας Έλληνας χρυσός Ολυμπιονίκης του στίβου, αν θέλετε, τα ποσά που αποκομίζουν φτάνουν, δεν φτάνουν για τη διαβίωσή τους, δεδομενου ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ζουν μακριά από τις πόλεις τους. Είναι της τάξεως των 10, 15, 20 χιλιάδων ευρώ ετησίως, εκτός αν είναι Ολυμπιακή χρονιά που λόγω ΕΟΕ θα πάρουν ακόμα 10.000€ ή αν λάβουν μέρος στο ΙSL και κερδίσουν κι από κει κάποια επιπλέον χρήματα. Αν παρασυρθούμε και μιλήσουμε για τους προπονητές τους, εκεί η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Ακόμα και η υψηλού αγωνιστικού επιπέδου προπονητική, στη χώρα μας θεωρείται δεύτερη συμπληρωματική δουλειά, ενώ υπάρχουν ακόμα κάποιοι λίγοι εργοδότες που θεωρούν τους προπονητές ωρωμίσθιους υπαλλήλους (εργάτες). Δε σχολιάζω άλλο...
Η αγορά όμως έχει τους κανόνες της. Για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα οι κολυμβητές και οι κολυμβήτριες μας, θα πρέπει τα χρήματα των απολαβών τους να τα επιστρέφουν και μάλιστα πολλαπλάσια, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να αναβαθμιστεί ως προϊόν το άθλημα, η κολύμβηση εν προκειμένω. Γι αυτή τη δουλειά απαιτούνται επενδύσεις. Έτσι είναι η αγορά, πρώτα βάζεις και μετά παίρνεις, αν τοποθετήθηκες έξυπνα...
Το άθλημα της Μακίον έχει την ίδια ονομασία, αλλά δεν είναι το ίδιο με της Ντουντουνάκη. Σε εκείνο έχουν πέσει χρήματα, στο δικό μας πορευόμαστε με την καλώς εννοούμενη τρέλα τους καθενός μας...
Δε δημιουργούνται έτσι οι superstars όμως...
Κι αν δε γίνεις σούπερσταρ, εξαίρεση θα είσαι αν κερδίσεις το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες...
Και είναι πολύ άδικο κάνα δυο - τρεις που έχουμε και είναι με δυνατότητες για μετάλλιο στο Παρίσι 2024 να μην το κερδίσουν, για τους παραπάνω λόγους...
Κρίμα για την Ελλάδα...».
Pisina.net
